Traducciones de „vergangeheit“ en el diccionario alemán » polaco

Vergạngenheit <‑, ‑en> SUST. f sin pl.

1. Vergangenheit (Zurückliegendes):

Vergangenheit

przeszłość f

die jüngste Vergangenheit

niedaleka przeszłość

das gehört der Vergangenheit an

to należy do przeszłości

das Schloss hat eine düstere Vergangenheit

ten zamek ma mroczną przeszłość

eine bewegte Vergangenheit haben

mieć burzliwą przeszłość

2. Vergangenheit LING. (Zeitform):

Vergangenheit

czas m przeszły

Vo̱rvergangenheit <‑, ‑en> SUST. f LING.

Vorvergangenheit

czas m zaprzeszły

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] V. intr., v. refl.

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ADJ.

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

Véase también: vergehen

I . verge̱hen* V. intr. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [form. perf. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [form. perf. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [form. perf. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas m przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [form. perf. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* V. v. refl. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen elev.

naruszać [form. perf. naruszyć] czyjąś własność

Vergẹssenheit <‑, sin pl. > SUST. f

Vergessenheit

zapomnienie nt

Vergessenheit

niepamięć f

in Vergessenheit geraten

popadać [form. perf. popaść] w zapomnienie

Vergạ̈nglichkeit <‑, sin pl. > SUST. f

Vergänglichkeit

znikomość f

Vergänglichkeit

nietrwałość f