Traducciones de „zdolowana“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

zdołować [zdowovatɕ]

zdołować form. perf. od dołować

Véase también: dołować

dołować <‑łuje; imperf. ‑łuj> [dowovatɕ] V. trans.

1. dołować < form. perf. za‑> coloq. (umieszczać coś w dole):

dołować

eingraben

dołować nasiona

Samen eingraben

2. dołować coloq. (o broni palnej):

dołować

nach unten zielen

3. dołować < form. perf. z‑> coloq. (przygnębiać):

dołować

deprimieren

dołować

niederdrücken elev.

dołować

quälen

4. dołować ASTRON → kulminować

izolowany [izolovanɨ] ADJ.

1. izolowany elev. (odosobniony):

izolowany

vereinzelt

izolowany

Einzel-

izolowany

isoliert

izolowany przypadek infekcji

isolierter [Einzel]fall m einer Infektion

2. izolowany TÉC.:

izolowany

isoliert

izolowane narzędzia

isolierte Werkzeuge nt

zdolniacha <gen. ‑chy, pl. ‑chy> [zdolɲaxa] SUST. m lub f decl. jak f w lp coloq.

zdolniacha

Schlauberger m coloq.

zdolniacha

Schlaukopf m coloq.

Botswana <gen. ‑y, sin pl. > SUST. f GEO.

Botswana

Botsuana nt

I . zadołować <‑łuje> [zadowovatɕ]

zadołować form. perf. od dołować

II . zadołować <‑łuje> [zadowovatɕ] V. trans. form. perf. coloq. (umieścić w więzieniu)

zadołować

einbuchten coloq.

Véase también: dołować

dołować <‑łuje; imperf. ‑łuj> [dowovatɕ] V. trans.

1. dołować < form. perf. za‑> coloq. (umieszczać coś w dole):

dołować

eingraben

dołować nasiona

Samen eingraben

2. dołować coloq. (o broni palnej):

dołować

nach unten zielen

3. dołować < form. perf. z‑> coloq. (przygnębiać):

dołować

deprimieren

dołować

niederdrücken elev.

dołować

quälen

4. dołować ASTRON → kulminować

zdolny [zdolnɨ] ADJ.

1. zdolny (uzdolniony):

zdolny uczeń

begabt

2. zdolny (gotowy na wszystko):

zdolny do [zrobienia] czegoś

fähig [o. bereit] , etw zu tun

3. zdolny (mogący coś zrobić):

zdolny do czynności prawnych DER.

geschäftsfähig

4. zdolny (możliwy):

zdolny do rozbudowy

ausbaufähig

polowanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [polovaɲe] SUST. nt

1. polowanie (wyprawa):

polowanie

Jagd f

urządzać polowanie

eine Jagd veranstalten

2. polowanie (zorganizowane ściganie i łapanie):

polowanie

Hetze f

polowanie na czarownice

Hexenverfolgung f

I . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] V. trans.

1. zdobywać (przejąć):

zdobywać łupy, miasto

einnehmen

2. zdobywać (zgromadzić):

zdobywać majątek, bogactwo

erwerben

3. zdobywać (uzyskać długim staraniem):

zdobywać bilety

ergattern coloq.

4. zdobywać (osiągnąć):

zdobywać szacunek

erringen

zdobywać szacunek

erlangen

zdobywać przyjaciół

gewinnen

5. zdobywać DEP.:

zdobywać bramkę

erzielen

zdobywać medal

gewinnen

zdobywać szczyt

einen Gipfel bezwingen [o. besteigen]

II . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] V. v. refl.

1. zdobywać (zdecydować się):

zdobywać się na zrobienie czegoś

sich acus. aufraffen, etw zu tun

zdobywać się na odwagę

seinen Mut beweisen

zdobywać się na wysiłek

sich dat. Mühe geben

zdobywać się na wysiłek

sich acus. anstrengen

2. zdobywać (nabyć coś dużym kosztem):

zdobyć się na nowy dom

es zu einem neuen Haus bringen

zdobywca (-wczyni) <gen. ‑cy, pl. ‑cy> [zdobɨftsa] SUST. m (f) decl. jak f w lp

1. zdobywca (ten, kto zdobył siłą: łupów, miasta):

zdobywca (-wczyni)

Eroberer(in) m (f)

2. zdobywca (ten, kto wygrał):

zdobywca nagrody

Preisgewinner(in) m (f)

zdobywca nagrody

Preisträger(in) m (f)

3. zdobywca DEP.:

zdobywca bramki

Torschütze m

zaawansowana [zaavaw̃sovana] SUST. f

zaawansowana → zaawansowany

Véase también: zaawansowany , zaawansowany

zaawansowany² (-na) <gen. ‑nego, pl. ‑ni> [zaavaw̃sovanɨ] SUST. m (f) adjetvl.

zaawansowany (-na)

Fortgeschrittene(r) mf

kurs niemieckiego dla zaawansowanych

Deutschkurs m für Fortgeschrittene

zaawansowany¹ [zaavaw̃sovanɨ] ADJ.

zaawansowany

fortgeschritten

zdominować <‑nuje; imperf. ‑nuj> [zdominovatɕ, zdominovatɕ] V. trans. (uzyskać przewagę)

zdominować

beherrschen

zdominować

dominieren

Jan zdominował rodzinę

Jan hat in der Familie das Sagen

kołowanina <gen. ‑ny, sin pl. > [kowovaɲina] SUST. f coloq.

kołowanina → kołomyja

Véase también: kołomyja

kołomyja <gen. ‑yi, pl. ‑je> [kowomɨja] SUST. f, kołomyjka [kowomɨjka] SUST. f <gen. ‑ki, pl. ‑ki> coloq. (zamieszanie, komplikacje)

kołomyja

Wirrwarr m

kołomyja

Chaos nt

kołomyja

Verwicklungen fpl elev.

kołomyja

Heckmeck m coloq. pey. lub hum.

kołomyja z tym egzaminem

[so ein] Heckmeck mit dieser Prüfung coloq.

calą kołomyjkę trzeba było zacząć od początku

der ganze Tanz m fing von vorne an fig.

cała ta biurokratyczna kołomyja

das [o. der] ganze bürokratische Hickhack nt lub m coloq.