Traducciones de ui en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

etui [etui] SUST. nt inv.

etui

Etui nt

ubić [ubitɕ]

ubić form. perf. od ubijać

Véase también: ubijać

I . ubijać <‑ja; imperf. ‑aj; form. perf. ubić> [ubijatɕ] V. trans.

1. ubijać (przyrządzać):

ubijać śmietanę, białko

schlagen

ubić interes

ein Geschäft abschließen

2. ubijać (wyrównywać):

ubijać ziemię

[fest]stampfen

3. ubijać coloq. (zabijać):

ubijać zwierzę

schlachten

ubijać zwierzę

erlegen

ubić kogoś jak psa

jdn wie einen Hund erschlagen

II . ubijać <‑ja; imperf. ‑aj; form. perf. ubić> [ubijatɕ] V. v. refl. coloq.

ubijać

sich eindämmen [lassen]

ubijać

sich setzen

piana nie chciała się ubić

der Schaum m ließ sich nicht eindämmen [o. wollte sich nicht setzen]

unia <gen. ‑ii, pl. ‑ie> [uɲa] SUST. f

1. unia POL. (związek):

unia

Union f

unia

Vereinigung f

Unia Europejska

Europäische Union

unia monetarna

Währungsunion f

Unia Wolności

Freiheitsunion f

zawrzeć unię

eine Union eingehen

zawrzeć unię

sich acus. vereinigen

2. unia HIST.:

unia

unierte Kirche f

unik <gen. ‑u, pl. ‑i> [uɲik] SUST. m

unik

Ausweichmanöver nt

unik

Körpertäuschung f

zrobić unik przed czymś

ein Ausweichmanöver [vor etw] vollführen

upić [upitɕ]

upić form. perf. od upijać

Véase también: upijać

I . upijać <‑ja; form. perf. upić> [upijatɕ] V. trans.

1. upijać solo perf. (łyknąć odrobinę):

upijać herbatę

einen Schluck [von etw] trinken

2. upijać (upajać):

upijać osobę

betrunken machen

upijać osobę

berauschen elev.

upić kogoś do nieprzytomności

jdn unter den Tisch trinken

II . upijać <‑ja; form. perf. upić> [upijatɕ] V. v. refl.

1. upijać (spić się):

upijać

sich acus. betrinken

upić się na smutno/wesoło

durch Trinken traurig/lustig werden

upić się do nieprzytomności

sich bis zur Besinnungslosigkeit betrinken

2. upijać fig. (upajać się):

upijać

sich acus. berauschen

upić się radością

außer sich vor Freude sein

upić się sukcesem

sich am Erfolg berauschen

uwić [uvitɕ]

uwić form. perf. od wić

Véase también: wić , wić

wić² <gen. wici, pl. wici> [vitɕ] SUST. f

1. wić elev. (gałązka):

wić

Gerte f

wić

Rute f

2. wić BIOL.:

wić

Geißel f

3. wić BOT.:

wić

Ranke f

I . wić¹ <wije form. perf. u‑> [vitɕ] V. trans. elev. (pleść)

wić gniazdo

bauen

wić wianek

flechten

II . wić¹ <wije> [vitɕ] V. v. refl. elev.

1. wić:

wić (piąć się) (bluszcz)

sich acus. schlingen

wić (piąć się) (bluszcz)

[sich acus. ] ranken

2. wić:

wić (przebiegać spiralnie) (droga, rzeka)

sich acus. schlängeln [o. winden]

3. wić (zwijać się):

wić się z bólu (człowiek)

sich acus. vor Schmerzen winden

wić się jak piskorz

sich acus. drehen und winden

wić się jak piskorz

sich acus. krümmen wie ein Aal m