Traducciones de „ropocząć“ en el diccionario polaco » alemán

rozpocząć [rospotʃoɲtɕ]

rozpocząć form. perf. od rozpoczynać

Véase también: rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; form. perf. rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] V. trans., v. refl.

rozpoczynać

beginnen

rozpoczynać INFORM.

starten

rozpoczynać działalność

eröffnen

rozpoczynać coś

etw [o. mit etw] beginnen

rozpoczynać coś

etw anfangen

rozpoczynać operację INFORM.

eine Operation starten

rozpocząć wszystko od nowa

alles von Neuem beginnen

ropociąg <gen. ‑u, pl. ‑i> [ropotɕoŋk] SUST. m TÉC.

ropociąg

Erdölleitung f

ropociąg

Pipeline f

dopożyczać <‑cza; imperf. ‑ycz> [dopoʒɨtʃatɕ], dopożyczyć [dopoʒɨtʃɨtɕ] V. trans. form. perf. coloq.

dopożyczać

hinzuleihen

dopożyczać parę złotych

einige Zloty hinzuleihen

popożyczać [popoʒɨtʃatɕ]

popożyczać form. perf. od pożyczać

Véase también: pożyczać

pożyczać <‑cza; form. perf. pożyczyć [lub po‑]> [poʒɨtʃatɕ] V. trans.

pożyczać coś [lub czegoś] komuś

jdm etw leihen [o. borgen]

pożyczać coś [lub czegoś] od kogoś

von jdm etw leihen [o. borgen]

ropowiczy [ropovitʃɨ] ADJ. MED.

ropowiczy

phlegmonös

przeoczać <‑cza; form. perf. przeoczyć> [pʃeotʃatɕ] V. trans. elev.

przeoczać

übersehen

przeoczyć błąd

einen Fehler übersehen

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] ADJ.

lot trzepoczący ZOOL.

Rüttelflug m

ropomocz <gen. ‑u, sin pl. > [ropomotʃ] SUST. m MED.

ropomocz

eitriger Urin m

ropowica <gen. ‑cy, sin pl. > [ropovitsa] SUST. f MED.

ropowica

Phlegmone f

napocząć [napotʃoɲtɕ] form. perf., napoczynać [napotʃɨnatɕ] <‑na; imperf. ‑aj> V. trans.

napocząć

anbrechen

napocząć bochenek chleba

einen Laib Brot anschneiden

odpocząć [otpotʃoɲtɕ]

odpocząć form. perf. od odpoczywać

Véase también: odpoczywać

odpoczywać <‑wa; form. perf. odpocząć> [otpotʃɨvatɕ] V. intr.

odpoczywać od kogoś/czegoś

sich acus. von jdm/etw erholen [o. ausruhen]

locuciones, giros idiomáticos:

niech odpoczywa w pokoju

möge er/sie in Frieden ruhen

wypocząć [vɨpotʃoɲtɕ]

wypocząć form. perf. od wypoczywać

Véase también: wypoczywać

wypoczywać <‑wa; form. perf. wypocząć> [vɨpotʃɨvatɕ] V. intr.

wypoczywać

sich acus. erholen [o. ausruhen]

I . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] form. perf. V. trans. (dodać)

dołączać pismo, zaświadczenie

beilegen

dołączać pismo, zaświadczenie

anfügen

II . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] form. perf. V. intr. (dojść)

dołączać do czegoś

zu etw dazustoßen

dołączyć do grupy zwiedzających

zur Besuchergruppe dazustoßen

III . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. coloq. (włączyć się)

dołączyć się [do grupy]

sich acus. [einer Gruppe] anschließen

doręczać <‑cza; form. perf. doręczyć> [dorentʃatɕ] V. trans.

doręczać list:

doręczać

zustellen

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

I . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] V. trans. form. perf. V. trans.

poduczać kogoś czegoś

jdm etw beibringen

II . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] V. trans. form. perf. V. v. refl.

poduczać się czegoś

sich dat. etw beibringen

poduczać się czegoś

etw lernen

I . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

1. wypaczać (zniekształcić):

wypaczać drzwi

verziehen

2. wypaczać fig. (przedstawiać w fałszywym świetle):

wypaczać intencje, obraz

verzerren

wypaczać intencje, obraz

entstellen

3. wypaczać fig. (demoralizować):

wypaczać charakter

verderben

II . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl.

1. wypaczać:

wypaczać (ulec zniekształceniu) (drzwi, okna)

sich acus. verziehen

2. wypaczać fig.:

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verderben

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verdorben werden

dokuczać <‑cza; imperf. ‑aj; form. perf. dokuczyć> [dokutʃatɕ] V. intr.

1. dokuczać < form. perf. po‑>:

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

ärgern

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

sticheln

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

[jdm] zusetzen

dokuczać (muchy, komary)

ärgern

dokuczać (muchy, komary)

belästigen

dokuczać (muchy, komary)

[jdm] zusetzen

dokuczać komuś przez cały rok szkolny

jdn während des gesamten Schuljahrs ärgern

2. dokuczać:

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

quälen

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

plagen

I . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] form. perf. V. trans.

1. doliczać (dodać do rachunku):

doliczać coś do czegoś

etw zu etw hinzurechnen

doliczać coś do czegoś

etw auf etw acus. draufschlagen coloq.

2. doliczać (skończyć liczenie):

doliczyć do stu

bis hundert zählen

II . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. form. perf.

1. doliczać (ustalić liczbę):

doliczać

eine Zahl feststellen

nie móc się doliczyć

das richtige Ergebnis nicht finden können

nie doliczył się kilku sztuk

es fehlten ihm bei der Berechnung ein paar Stücke ntpl

2. doliczać (osiągnąć):

doliczył się dziewięćdziesięciu lat

er hat das neunzigste Lebensjahr vollendet [o. erreicht]