Traducciones de „rodził“ en el diccionario polaco » alemán

rodzic <gen. ‑a, pl. ‑e> [rodʑits] SUST. m coloq. (jedno z rodziców)

rodzic

Elternteil m

mieć zgodę rodziców na ślub

die Zustimmung [o. das Einverständnis] der Eltern für die Heirat haben

I . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. trans.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]>:

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

gebären

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

zur Welt bringen

2. rodzić < form. perf. z‑> fig. (dawać początek):

rodzić tęsknotę, ból

hervorrufen

rodzić tęsknotę, ból

erzeugen

3. rodzić < form. perf. u‑>:

rodzić (wydawać plony) (gleba, drzewo)

tragen

II . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. v. refl.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

rodzić

geboren werden

rodzić

zur Welt kommen

ktoś nie rodzi się na kamieniu

solch einen Menschen kannst du lange suchen

bodaj się tacy na kamieniu rodzili elev.

solche Menschen braucht die Welt f

człowiek raz się rodzi i raz umiera provb.

der Mensch m hat nur ein Leben

głupich nie sieją, sami się rodzą provb.

die Dummen mpl sterben nicht aus

3. rodzić < form. perf. z‑> fig.:

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

entstehen

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

wachsen

coś rodzi się w bólach

etw kostet sehr viel Zeit und Mühe

rodzice [rodʑitse] SUST.

rodzice pl. < gen. pl. ‑ców>:

rodzice

Eltern pl.

przybrani rodzice

Pflegeeltern pl.

rodzice chrzestni REL.

Paten mpl

rodzina <gen. ‑ny, pl. ‑ny> [rodʑina] SUST. f

1. rodzina (bliscy):

rodzina

Familie f

mieć liczną rodzinę

eine vielköpfige Familie haben

ojciec rodziny

Familienvater m

rodzina wielodzietna

kinderreiche Familie

być z dobrej rodziny

aus gutem Hause stammen

głowa rodziny

Familienoberhaupt nt

mieszkać przy rodzinie

bei einer Familie wohnen

na łonie rodziny

im Familienkreis

powiększyła się komuś rodzina

jd hat Nachwuchs bekommen

wejść do rodziny

Familienmitglied werden

zakładać rodzinę

eine Familie gründen

zdarza się w najlepszej rodzinie

kommt in den besten Familien vor

2. rodzina (grupa przedmiotów, zjawisk tego samego typu):

rodzina

Familie f

rodzina języków LING.

Sprachfamilie f

rodzina produktów

Produktfamilie f

rodzina węży morskich BIOL.

Familie der Seeschlangen

rodzina wyrazów LING.

Wortgruppe f

rodzimy [rodʑimɨ] ADJ. elev.

rodzimy literatura:

rodzimy

einheimisch

rodzimy

heimatlich

rodzimy użytkownik języka

Muttersprachler(in) m (f)

brodzić <‑dzi; imperf. brodź> [brodʑitɕ] V. intr. (w wodzie, błocie)

brodzić

waten

ptaki brodzące ZOOL.

Watvögel mpl

brodzik <gen. ‑a [lub ‑u], pl. ‑i> [brodʑik] SUST. m coloq.

1. brodzik (płytki basen dla dzieci):

brodzik

[Plansch]becken nt

dzieci bawią się w brodziku

die Kinder ntpl spielen im Planschbecken

2. brodzik (część kabiny prysznicowej):

brodzik

Duschbecken nt

urodzić [urodʑitɕ]

urodzić form. perf. od rodzić

Véase también: rodzić

I . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. trans.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]>:

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

gebären

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

zur Welt bringen

2. rodzić < form. perf. z‑> fig. (dawać początek):

rodzić tęsknotę, ból

hervorrufen

rodzić tęsknotę, ból

erzeugen

3. rodzić < form. perf. u‑>:

rodzić (wydawać plony) (gleba, drzewo)

tragen

II . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. v. refl.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

rodzić

geboren werden

rodzić

zur Welt kommen

ktoś nie rodzi się na kamieniu

solch einen Menschen kannst du lange suchen

bodaj się tacy na kamieniu rodzili elev.

solche Menschen braucht die Welt f

człowiek raz się rodzi i raz umiera provb.

der Mensch m hat nur ein Leben

głupich nie sieją, sami się rodzą provb.

die Dummen mpl sterben nicht aus

3. rodzić < form. perf. z‑> fig.:

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

entstehen

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

wachsen

coś rodzi się w bólach

etw kostet sehr viel Zeit und Mühe

grodzić <‑dzi; imperf. ‑odź [lub ‑ódź]> [grodʑitɕ] V. trans.

grodzić

abzäunen

grodzić

umzäunen

grodzić

abtrennen

grodzić

abteilen

I . zrodzić <‑dzi> [zrodʑitɕ] V. trans. form. perf. elev.

zrodzić

hervorrufen

niepowodzenia zrodziły w niej niechęć do dalszej pracy

Misserfolge mpl riefen in ihr Abneigung gegen weitere Arbeit hervor

II . zrodzić <‑dzi> [zrodʑitɕ] V. v. refl. form. perf. elev.

zrodzić

entstehen

zrodzić

aufkommen

zrodziła się rozpacz

Verzweiflung f kam auf

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Ruch oporu rodził się z niezbędnej do przeżycia samopomocy więźniarskiej.

pl.wikipedia.org

Gdy ktoś umierał - obok jego imienia rysowano krzyżyk, gdy ktoś się rodził - dorysowywano nową gałązkę, listek lub kwiatek.

pl.wikipedia.org

Źródła przekazują, że wypadek był na tyle poważny, że rodził obawy o życie króla; prawdopodobnie wywołał poważną infekcję, może nawet gangrenę.

pl.wikipedia.org