Traducciones de „depict“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

deport <gen. ‑u> SUST. m FIN.

deport

Kursabschlag m

depozyt <gen. ‑u, pl. ‑y> [depozɨt] SUST. m DER.

1. depozyt (trezor):

depozyt

Depositorium nt

depozyt

Tresor m

2. depozyt (zdeponowane dobra):

depozyt

Depositum nt

depozyt

Depot nt

oddawać coś do depozytu [lub w depozyt]

etw in Verwahrung geben [o. im Depot hinterlegen]

depozyt sądowy

gerichtliche Verwahrung f

złożenie do depozytu umowy w uwierzytelnionym odpisie

die Hinterlegung f des Vertrages in beglaubigter Abschrift

3. depozyt (umowa):

depozyt terminowy

Termindepositum nt

deputat¹ <gen. ‑u, pl. ‑y> [deputat] SUST. m escr. (część wynagrodzenia w naturze)

deputat

Deputat nt

deputat

Sachleistung f

depilacja <gen. ‑ji, pl. ‑je> [depilatsja] SUST. f

1. depilacja MED. (usuwanie owłosienia: nóg):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilacja laserowa

Laserepilation f

2. depilacja sin pl. TÉC. (skór futerkowych):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilator <gen. ‑a, pl. ‑y> [depilator] SUST. m (urządzenie)

depilator

Epilierer m

depilator

Epiliergerät nt

deptać <‑pcze> [deptatɕ] V. trans.

1. deptać (następować na coś):

deptać coś [lub po czymś]

auf etw acus. treten

„nie deptać trawnika”

„Rasen nicht betreten“

deptać komuś po piętach

jdm auf Schritt und Tritt folgen

2. deptać (chodzić dużo):

deptać szlaki turystyczne

[Touristen]pfade austreten

3. deptać < form. perf. po‑> (brudzić nogami):

deptać dywan

schmutzig machen

deptać dywan

beschmutzen

4. deptać < form. perf. po‑> fig. (naruszać):

deptać godność, prawa

mit Füßen treten fig.

deptak <gen. ‑a [lub ‑u], pl. ‑i> [deptak] SUST. m coloq. (promenada)

deptak

Promenade f

I . lepić <‑pi; imperf. lep> [lepitɕ] V. trans.

1. lepić < form. perf. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią provb.

nichts ist unmöglich

2. lepić < form. perf. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; imperf. lep> [lepitɕ] V. v. refl.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd nt starrt vor Dreck coloq.

2. lepić < form. perf. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw dat. kleben

lepić się do czegoś

haften

epicko [epitsko] ADV. LIT.

epicko

episch

opisywać coś epicko

etw episch beschreiben

epicki [epitski] ADJ. LIT.

epicki

episch

utwór epicki

episches Werk nt