Traducciones de „dôchodku“ en el diccionario polaco » alemán

dochodowy [doxodovɨ] ADJ. EKON

dochodowy interes

gewinnbringend

dochodowy interes

einträglich

podatek dochodowy

Einkommen[s]steuer f

I . dochodzić¹ <‑dzi; imperf. dochodź; form. perf. dojść> [doxodʑitɕ] V. intr.

1. dochodzić (dotrzeć):

dochodzić do celu

sich acus. dem Ziel nähern

dojść do celu

ans Ziel kommen [o. gelangen]

dochodząca dziewczyna (pomoc domowa) coloq.

Zugeherin f

dochodząca dziewczyna (pomoc domowa) coloq.

Zugehfrau f

dochodząca dziewczyna (pomoc domowa) coloq.

Aufwartefrau f

2. dochodzić:

dochodzić (dojeżdżać) (pociąg)

ankommen

3. dochodzić gen. form. imperf.:

dochodzić (dopłynąć) (dźwięk, głos)

sich acus. vernehmen lassen

dochodzić (dopłynąć) (dźwięk, głos)

hörbar sein

dochodzić (zapach)

wahrnehmbar sein

4. dochodzić:

dochodzić (wpłynąć) (list)

eintreffen

dochodzić (wpłynąć) (list)

ankommen

dojść do rąk adresata

den Empfänger erreichen

5. dochodzić (stać się wiadomym):

dochodzić do kogoś (pogłoski, słuchy)

jdm zu Ohren kommen

6. dochodzić gen. form. imperf. (sięgać):

droga dochodzi do rzeki

der Weg m geht bis zum Fluss

ogień dochodził do drugiego piętra

das Feuer nt erreichte die zweite Etage

7. dochodzić (zbliżać się):

dochodzić do czterdziestki

sich acus. der Vierzig nähern

dochodzić do pięciu tysięcy

[die Zahl von] fünf Tausend erreichen

dochodzić do pięciu tysięcy

an die [Zahl von] fünf Tausend reichen

dochodzi czwarta/północ

es ist bald vier/Mitternacht f

8. dochodzić gen. form. imperf. (domagać się na drodze prawnej):

dochodzić należności, praw

geltend machen

9. dochodzić (ustalać, badać):

dochodzić prawdy

die Wahrheit erfahren

dochodzić sedna sprawy

einer Sache auf den Grund gehen fig.

dojść do przekonania [lub przeświadczenia]

zu der Überzeugung kommen [o. gelangen]

dojść do wniosku

zu dem Schluss kommen

dojść po nitce do kłębka

allmählich die Wahrheit ans Licht bringen

10. dochodzić (osiągać coś):

dochodzić

erreichen

dojść do czegoś

zu etw kommen

doszedł do czegoś w życiu

er hat es im Leben zu etw gebracht

dojść do sławy

zu Ruhm kommen

dojść do perfekcji

Perfektion erreichen

dojść do słowa

zu Wort kommen

nie dać komuś dojść do słowa

jdm nicht zu Wort kommen lassen

daj[że] mi dojść do słowa!

lass mich doch ausreden!

dojść do zdrowia

wieder gesund werden

dochodzić do formy

in Form kommen

dochodzić do siebie (wyzdrowieć)

wieder zu sich kommen elev.

dochodzić do siebie (odzyskiwać przytomność)

das Bewusstsein wiedererlangen

dochodzić do siebie (odzyskiwać przytomność)

wieder zu sich kommen

dojść do władzy

an die Macht kommen

dojść do władzy

ans Ruder kommen fig.

dojść do skutku

zustande [o. zu Stande] kommen

dojść z kimś do ładu

mit jdm klarkommen [o. zurechtkommen] [o. auskommen]

dojść do zgody [lub porozumienia]

zu einer Verständigung kommen [o. gelangen]

dojść do zgody [lub porozumienia]

Übereinstimmung erzielen

11. dochodzić gen. form. imperf. coloq.:

dochodzić (dogotowywać się) (obiad, ziemniaki)

gleich fertig sein

12. dochodzić gen. form. imperf. coloq.:

dochodzić (dojrzewać) (owoce, warzywa)

reifen

dochodzić (dojrzewać) (owoce, warzywa)

reif werden

13. dochodzić coloq. (mieć orgazm):

dochodzić

kommen coloq.

II . dochodzić¹ <‑dzi; imperf. dochodź; form. perf. dojść> [doxodʑitɕ] V. impers. (wydarzać się)

doszło do awantury/kłótni

es kam zu einer Auseinandersetzung/einem Streit

dochodzi tam często do rękoczynów

es kommt dort oft zu einem Handgemenge

między nimi doszło do rękoczynów

sie wurden handgreiflich

doszło do tego, że...

es ist so weit gekommen, dass ...

dochować [doxovatɕ] form. perf., dochowywać [doxovɨvatɕ] <‑owuje; imperf. ‑owuj> V. intr.

dochować tajemnicy

Stillschweigen [über etw acus. ] bewahren

dochować wierności

Treue wahren

dochować wierności

treu bleiben

dochować przysięgi

einen Schwur halten

dochować komuś/czemuś wiary

jdm/etw Treue halten

dochować zobowiązania

seiner Verpflichtung nachkommen

pośrodku [poɕrotku] PREP. +gen.

pośrodku

[in]mitten gen.

pośrodku

in der Mitte gen.

pomnik stał pośrodku placu

das Denkmal nt stand in der Mitte des Platzes [o. mitten auf dem Platz]

dochód <gen. ‑chodu, pl. ‑chody> [doxut] SUST. m EKON

1. dochód (wpływy):

dochód

Einkommen nt

dochód

Einnahmen fpl

dochód narodowy brutto [lub społeczny]

Bruttonationaleinkommen nt

ukryty dochód z pracy

verschleiertes Arbeitseinkommen nt

2. dochód (zysk):

dochód

Ertrag m

dochód

Gewinn m

dochód

Einkünfte pl.

czerpać dochód

Profit schöpfen

dochody z kapitału/najmu

Kapital-/Mieteinkünfte pl.

pochodna <gen. ‑nej, pl. ‑ne> [poxodna] SUST. f adjetvl. MAT.

pochodna funkcji

Ableitung f einer Funktion

pochodny [poxodnɨ] ADJ.

1. pochodny elev. (wtórny):

pochodny kolor

Misch-

pochodny formacja, wyraz

abgeleitet

2. pochodny FIN.:

instrumenty pochodne

derivative Finanzinstrumente ntpl

instrumenty pochodne

Derivate ntpl

3. pochodny DER.:

nabycie własności w sposób pochodny

derivativer Eigentumserwerb m

pochodnia <gen. ‑ni, pl. ‑ie> [poxodɲa] SUST. f elev.

pochodnia

Fackel f

zapalić pochodnię

eine Fackel anzünden

locuciones, giros idiomáticos:

żywa pochodnia

lebende Fackel

pochodzić¹ <‑dzi> [poxodʑitɕ] V. intr.

1. pochodzić (wywodzić się):

pochodzę z Polski/bogatej rodziny

ich komme aus Polen/aus einer reichen Familie

pochodzić od kogoś/czegoś (gatunek)

von jdm/etw abstammen

z którego wieku pochodzi ta waza?

aus welchem Jahrhundert stammt diese Vase?

pochodzić od czegoś (wyraz)

von etw kommen

pochodzić od czegoś (wyraz)

sich acus. von etw herleiten

2. pochodzić (mieć źródło):

te informacje pochodzą ze sprawdzonego źródła

diese Informationen fpl stammen aus einer überprüften Quelle

skąd pochodzą te pieniądze?

woher stammt [o. kommt] dieses Geld nt ?

3. pochodzić (być spowodowanym):

ból pleców może pochodzić od długiego siedzenia

die Rückenschmerzen mpl kommen vielleicht vom langen Sitzen

dochodowość <gen. ‑ści, sin pl. > [doxodovoɕtɕ] SUST. f EKON

dochodowość

Einträglichkeit f

dochodowość

Ertrag m

dochodowość

Rentabilität f

niska/wysoka dochodowość

niedriger/hoher Ertrag

dochodzenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [doxodzeɲe] SUST. nt DER.

dochodzenie (śledztwo)

Ermittlung f

dochodzenie (śledztwo)

Ermittlungsverfahren nt