Traducciones de „Trafalgar“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

tragarz <gen. ‑a, pl. ‑e> [tragaʃ] SUST. m

tragarz

Gepäckträger(in) m (f)

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] form. perf. V. trans.

trafiać (strzelić):

trafiać

treffen

locuciones, giros idiomáticos:

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen

na chybił trafił

wahllos

na chybił trafił

aufs Geratewohl coloq.

trafiony strzałą Amora

von Amors Pfeil getroffen

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] form. perf. V. intr.

1. trafiać (nie chybiać):

trafiać do czegoś/w coś

etw/in etw acus. treffen

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen fig.

2. trafiać gen. form. perf. (dotrzeć gdzieś):

trafić do domu

nach Hause gelangen

trafić do domu

den Weg nach Hause finden

coś trafia komuś do gustu

etw trifft jds Geschmack

coś trafia komuś do przekonania

etw überzeugt jdn

moje argumenty trafiają w próżnię

meine Argumente ntpl gehen ins Leere

trafić po nitce do kłębka

die Wahrheit finden

trafić po nitce do kłębka

etw entwirren

trafić na afisz

auf den Spielplan gelangen

trafić na ławę oskarżonych

auf die Anklagebank geraten

trafić z deszczu pod rynnę

vom Regen in die Traufe kommen

3. trafiać (znaleźć się gdzieś):

trafić do szpitala

ins Krankenhaus geraten [o. eingeliefert werden]

trafić do czyichś rąk

in jds Hände geraten

dobrze/źle trafić

Glück/Pech haben

4. trafiać gen. form. perf. (spotkać się z kimś/czymś):

trafić na kogoś

jdm begegnen

trafić na kogoś

jdn [an]treffen

trafić na coś

auf etw acus. stoßen [o. treffen]

trafił akurat na kolację

er kam gerade zum Abendessen

trafić na śnieżycę

in einen Schneesturm geraten

trafić na trop czegoś

jdm auf die Spur kommen

trafił swój na swego provb.

er hat seinen Meister gefunden provb.

trafiła kosa na kamień provb.

er ist an den Rechten gekommen provb.

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

trafić na moment, w którym...

den Moment erwischen, in dem ... coloq.

trafić na moment, w którym...

in dem Moment auftauchen, in dem ...

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] form. perf. V. v. refl.

1. trafiać:

trafiać (przydarzyć się) (gratka, okazja)

sich acus. ereignen

trafiło się jak ślepej kurze ziarnko provb.

auch ein blindes Huhn nt findet ein Korn

2. trafiać (występować rzadko):

trafiać

gelegentlich vorkommen

arafatka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [arafatka] SUST. f coloq. (rodzaj chusty)

arafatka

Palästinensertuch nt