Traducciones de „Bronx“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

brona <gen. ‑ny, pl. ‑ny> [brona] SUST. f AGR.

brona

Egge f

brona kolczasta

Stachelwalze f

brona talerzowa

Telleregge f

brona talerzowa

Scheibenegge f

brona zębata

Zinkenegge f

I . bronić <‑ni; imperf. broń> [broɲitɕ] V. trans.

1. bronić (walczyć w obronie):

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [vor jdm/etw] schützen

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [gegen jdn/etw] verteidigen

bronić czegoś do upadłego

etw bis zum Äußersten verteidigen

bronić tytułu DEP.

den Titel verteidigen

2. bronić (strzec):

bronić

[be]schützen

bronić

[be]hüten

bronić kogoś przed krytyką/niebezpieczeństwem

jdn vor Kritik/einer Gefahr schützen

bronić czegoś przed zniszczeniem

etw vor Zerstörung bewahren

bronić swoich interesów

seine Interessen verteidigen

broń Boże!

Gott behüte [o. bewahre] !

3. bronić (zabraniać):

bronić

verbieten

bronić

verwehren

bronić komuś wstępu

jdn den Zutritt verbieten [o. verwehren]

nikt ci tego nie broni

niemand verbietet dir das

4. bronić (odpierać zarzuty):

bronić swego zdania/stanowiska

seine Meinung/seinen Standpunkt verteidigen [o. behaupten]

bronić pracy magisterskiej/doktorskiej

seine Magister-/Doktorarbeit verteidigen

5. bronić (usprawiedliwiać):

bronić

rechtfertigen

II . bronić <‑ni; imperf. broń> [broɲitɕ] V. v. refl.

1. bronić (walczyć w swojej obronie):

bronić

sich acus. verteidigen [o. wehren]

2. bronić (strzec się):

bronić się przed kimś/czymś

sich acus. vor jdm/etw hüten [o. gegen jdn/etw wehren]

bronić się przed czymś rękami i nogami coloq.

sich mit Händen und Füssen gegen etwas wehren

3. bronić (odpierać zarzuty):

bronić się przed zarzutami

sich acus. gegen Vorwürfe verteidigen [o. zur Wehr setzen]

bronić się przed zarzutami

Vorwürfe zurückweisen

ona broni się w czerwcu (zdaje egzamin)

sie hat im Juni ihre Verteidigung [o. Disputation elev. ]

4. bronić (usprawiedliwiać się):

bronić

sich acus. rechtfertigen

obrona <gen. ‑ny, sin pl. > [obrona] SUST. f

1. obrona (bronienie się):

obrona

Verteidigung f

obrona

Abwehr f

obrona

Defensive f

stanąć do obrony

sich acus. zur Wehr setzen

2. obrona (odpieranie zarzutów):

obrona

Verteidigung f

nie mam nic na swoją obronę

ich habe nichts zu meiner Verteidigung

stawać w obronie kogoś/czegoś

für jdn/etw eintreten

stawać w obronie kogoś/czegoś

etw verteidigen

3. obrona (ochrona):

obrona

Schutz m

wał dla obrony przed powodzią

Hochwasserschutzdamm m

4. obrona (egzamin):

obrona pracy magisterskiej/doktorskiej

Verteidigung f der Magisterarbeit/der Doktorarbeit

5. obrona DER.:

obrona konieczna [lub własna]

Notwehr f

w obronie własnej

in Notwehr

6. obrona MILIT. (t. adwokat):

obrona

Verteidigung f

obrona przeciwlotnicza

Luftabwehr f

obrona przeciwlotnicza

Luftschutz m

7. obrona DEP.:

obrona

Verteidigung f

obrona

Abwehr f

obrona

Defensive f

obrona strefowa

Ball-Raum-Verteidigung f

obrona strefowa

Zonenverteidigung f

broda <gen. ‑dy, pl. ‑dy, gen. pl. bród> [broda] SUST. f

1. broda (część twarzy):

broda

Kinn nt

pluć sobie w brodę

sich acus. über sich acus. selbst ärgern

pluć sobie w brodę

sich dat. Vorwürfe machen

2. broda (zarost):

broda

Bart m

broić <broi; imperf. brój; form. perf. z‑> [broitɕ] V. intr. (płatać figle)

broić

Unfug anstellen [o. treiben]

broń <gen. broni, pl. bronie> [broɲ] SUST. f

1. broń gen. lp:

broń (narzędzie walki)

Waffe f

broń (narzędzie walki)

Gewehr nt

broń (zbiorowo)

Waffen fpl

broń atomowa/jądrowa

Atom-/Kernwaffe f

broń biologiczna/chemiczna

biologische/chemische Waffe

broń konwencjonalna

konventionelle Waffe

broń krótka

Handfeuerwaffe f

broń masowego rażenia [lub masowej zagłady]

Massenvernichtungswaffe f

broń maszynowa

Maschinengewehr nt

broń nuklearna

nukleare Waffe f

broń nuklearna

Kernwaffe f

broń palna

Schusswaffe f

broń palna

Feuerwaffe f

broń rakietowa

Raketenwaffe f

generał broni

Generaloberst m

towarzysz broni

Waffenbruder m

zawieszenie broni (przejściowo)

Waffenruhe f

zawieszenie broni (bezterminowo)

Waffenstillstand m

chwytać za broń

zur Waffe greifen

rzuć broń!

Waffe fallen lassen!

składać [lub złożyć] broń

die Waffen niederlegen [o. strecken]

składać [lub złożyć] broń

sich ergeben [o. geschlagen geben]

2. broń sin pl. fig. (środek):

broń

Waffe f fig.

dać komuś broń do ręki

jdm eine Waffe aushändigen

wytrącić komuś broń z ręki

jdm die Waffe aus der Hand schlagen

zwalczać kogoś jego własną bronią

jdn mit seinen eigenen Waffen schlagen elev.