Traducciones de aanvraagster en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

aanklaag·ster SUST. f

aanklaagster forma femenina de aanklager

Véase también: aanklager

aan·kla·ger <aanklager|s> [aŋklaɣər] SUST. m

aanklager

Ankläger m

aanklager

Kläger m

de openbare aanklager

der Staatsanwalt

de openbare aanklager (collectief)

die Staatsanwaltschaft

vraag·ster SUST. f

vraagster forma femenina de vrager

Véase también: vrager

vra·ger <vrager|s> [vraɣər] SUST. m

vrager

Fragesteller m

vrager (iem die veel vraagt)

Frager m

aan·val·ster SUST. f

aanvalster forma femenina de aanvaller

Véase también: aanvaller

aan·val·ler <aanvaller|s> [anvɑlər] SUST. m

1. aanvaller (aanvallende persoon):

aanvaller

Angreifer m

2. aanvaller DEP.:

aanvaller

Stürmer m

aan·hang·ster <aanhangster|s> [anhɑŋstər] SUST. f

aanhangster forma femenina de aanhanger¹

Véase también: aanhanger , aanhanger

aan·han·ger² <aanhanger|s> [anhɑŋər] SUST. m (aanhangwagen)

aanhanger

Anhänger m

aan·han·ger¹ <aanhanger|s> [anhɑŋər] SUST. m (persoon)

aanhanger

Anhänger m

aan·vraag <aan|vragen> [anvrax] SUST. f

1. aanvraag (verzoek):

aanvraag

Antrag m

aanvraag doen om iets

einen Antrag auf etw acus. stellen

aanvraag tot echtscheiding

Scheidungsantrag m

aanvraag voor een uitkering

Antrag auf Beihilfe

2. aanvraag (bestelling):

aanvraag

Anforderung f

wij konden niet aan alle aanvragen voldoen

wir konnten nicht allen Anforderungen genügen

op aanvraag verkrijgbaar

auf Anfrage erhältlich

aan·vra·gen <vroeg aan, h. aangevraagd> [anvraɣə(n)] V. trans.

1. aanvragen (op officiële wijze verzoeken):

aanvragen

beantragen

het faillissement aanvragen

den Konkurs beantragen

een studiebeurs aanvragen

ein Stipendium beantragen

2. aanvragen (verzoeken te mogen ontvangen):

aanvragen

anfordern

een catalogus aanvragen

einen Katalog anfordern

plaatsen aanvragen

Plätze reservieren

aan·voer·ster <aanvoerster|s> [anvurstər] SUST. f

aanvoerster forma femenina de aanvoerder

Véase también: aanvoerder

aan·voer·der <aanvoerder|s> [anvurdər] SUST. m

aanvoerder

Anführer m

aanvoerder DEP.

Mannschaftskapitän m