Traducciones de „schleigen“ en el diccionario alemán » polaco

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] V. trans.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [form. perf. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie coloq.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki coloq.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina coloq.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [form. perf. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] V. intr.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw dat.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch m obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren m ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen coloq.

odpuścić sobie coś coloq.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

schle̱i̱men V. intr.

1. schleimen (Schleim absondern):

schleimen

wydzielać [form. perf. wydzielić] śluz [lub flegmę]

2. schleimen pey.:

schleimen

kadzić [form. perf. pod‑] komuś fig coloq.

bei jdm schleimen

schlebiać komuś

bei jdm schleimen

podlizywać [form. perf. podlizać] się coloq.

schwe̱i̱gen <schweigt, schwieg, geschwiegen> [ˈʃvaɪgən] V. intr.

schweigen (Person):

schweigen

milczeć

schweig!

milcz!

sie schwieg zu diesen Vorwürfen

[ona] nie zareagowała [lub odpowiedziała] na te zarzuty

dazu/darüber schwieg er

o tym/na ten temat on milczał [lub nic nie mówił]

kannst du schweigen?

czy możesz zamilknąć?

wir schwiegen aus Höflichkeit

nic nie mówiliśmy z grzeczności

als die Waffen schwiegen fig elev.

kiedy ucichły strzały mpl

locuciones, giros idiomáticos:

ich schweige wie ein Grab

będę milczeć jak grób m fig

ganz zu schweigen von ...

nie mówiąc już o...

I . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] V. intr. +sein

1. schleichen (sich heimlich bewegen):

schleichen

skradać się

ums Haus schleichen

skradać się wkoło domu

2. schleichen (langsam fahren/gehen):

schleichen

wlec [form. perf. do‑] się a. coloq.

die Zeit schleicht fig

czas m się wlecze coloq.

II . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] V. v. refl.

sich aus dem Haus schleichen

wymykać [form. perf. wymknąć] się z domu

heimlich schlich er sich in die Küche

potajemnie zakradł się do kuchni

schleich dich! al. s., austr.

spływaj! coloq.

schleich dich! al. s., austr.

spadaj! coloq.

sich aus der Verantwortung schleichen fig

wykręcić się od odpowiedzialności coloq.

Schwe̱i̱gen <‑s, sin pl. > SUST. nt

Schweigen

milczenie nt

das Schweigen brechen

przerywać [form. perf. przerwać] milczenie

jdn zum Schweigen bringen (jdn einschüchtern)

zamknąć komuś usta fig

jdn zum Schweigen bringen (jdn töten)

zabić kogoś

locuciones, giros idiomáticos:

es herrscht Schweigen im Walde coloq.

cicho [lub cisza f ] jak makiem zasiał

es herrscht Schweigen im Walde coloq.

zapanowała cisza

sich in Schweigen hüllen

kompletnie się nie odzywać

schle̱i̱chend ADJ. attr

schleichend Krankheit

zbliżający się

schleichend Inflation

pełzający fig

schleichend Gift

wolno działający

Schle̱i̱er <‑s, ‑> [ˈʃlaɪɐ] SUST. m

1. Schleier (für Gesicht, Kopf):

Schleier

welon m

alles wie durch einen Schleier sehen

widzieć wszystko jak przez mgłę

den Schleier von etw lüften elev.

uchylać [form. perf. uchylić] rąbka tajemnicy

den Schleier des Vergessens über etw breiten elev.

puszczać [form. perf. puścić] coś w niepamięć

2. Schleier FOTO:

Schleier

zadymienie nt

3. Schleier (Dunst):

Schleier

welon m mgły elev.

Schle̱i̱fe <‑, ‑n> [ˈʃlaɪfə] SUST. f

1. Schleife:

Schleife (Knoten)

kokard[k]a f

Schleife (am Kranz)

szarfa f

2. Schleife (Kurve):

Schleife

pętla f

3. Schleife → Schlitterbahn

Véase también: Schlitterbahn

Schlịtterbahn <‑, ‑en> SUST. f REG

Schlitterbahn

ślizgawka f

Schle̱i̱fer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUST. m(f)

1. Schleifer (Facharbeiter):

Schleifer(in)

szlifierz m

2. Schleifer sl MILIT. (Ausbilder):

Schleifer(in)

instruktor m

3. Schleifer (Tanz):

Schleifer(in)

schleifer m (odmiana walca)

Schle̱i̱mer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈʃlaɪmɐ] SUST. m(f) pey.

Schleimer → Schleicher(in)

schle̱i̱mig [ˈʃlaɪmɪç] ADJ.

1. schleimig MED.:

schleimig Absonderung

śluzowaty

2. schleimig (glitschig):

schleimig Schnecke

śliski

3. schleimig pey. (unterwürfig):

schleimig

uniżony

schleimig

lizusowski pey. coloq.