polaco » alemán

Traducciones de „wywlokowac“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

dyslokować: verbo transitivo
wyrokować: verbo intransitivo
wywnioskować
wywlec: verbo transitivo
blokować: verbo transitivo
ulokować
kolokować: verbo transitivo
rozlokować: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
zablokować: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
odblokować: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
ewokować: sustantivo
rewokować: verbo transitivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: wyrokować , dyslokować , wywnioskować , rewokować , ewokować , odblokować , zablokować , rozlokować , kolokować , ulokować , blokować y/e wywlekać

dyslokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [dɨslokovatɕ] V. trans. MILIT.

dyslokować

dislozieren

dyslokować oddziały

Truppen dislozieren

wyrokować <‑kuje; form. perf. za‑> [vɨrokovatɕ] V. intr.

1. wyrokować escr. (orzekać):

wyrokować w jakiejś sprawie

in einer [Rechts]sache entscheiden

2. wyrokować fig. elev. (przesądzać):

wyrokować o kimś/czymś

über jdn/etw entscheiden [o. urteilen]

wywnioskować [vɨvɲoskovatɕ]

wywnioskować form. perf. od wnioskować

Véase también: wnioskować

wnioskować <‑kuje> [vɲoskovatɕ] V. trans.

1. wnioskować < form. perf. wy‑> elev. (dedukować):

wnioskować z czegoś, że...

aus etw [schluss]folgern [o. schließen] , dass ...

wnioskować z czegoś, że...

aus etw den Schluss [o. die Schlussfolgerung] ziehen, dass ...

2. wnioskować < form. perf. za‑> escr. (występować z wnioskiem):

wnioskować

beantragen

wnioskować

einen Antrag stellen

wnioskuję o wpisanie poprawki do ustawy

ich beantrage, dass die Berichtigungen in das Gesetz Eingang finden

zawnioskował o obniżkę czynszu

er beantragte eine Mietsenkung

wywlec [vɨvlets] form. perf., wywlekać [vɨvlekatɕ] <‑ka> V. trans. coloq.

1. wywlec (wyciągnąć):

wywlekać ubranie z szafy

Kleider aus dem Schrank herausnehmen

wywlec kogoś z pokoju

jdn aus dem Zimmer schleppen coloq.

2. wywlec fig. (ujawnić):

wywlekać coś na światło dzienne

etw ans [Tages]licht [o. an den Tag] bringen

blokować <‑kuje> [blokovatɕ] V. trans.

blokować drogę:

blokować

[ver]sperren

blokować

blockieren

blokować dane INFORM.

Daten sperren

ulokować [ulokovatɕ]

ulokować form. perf. od lokować

Véase también: lokować

lokować <‑kuje; form. perf. u‑> [lokovatɕ] V. trans.

1. lokować elev. (rozmieszczać):

lokować

unterbringen

ulokować kogoś w pokoju dwuosobowym

jdn in einem Doppelzimmer unterbringen

lokować w kimś swoje nadzieje

seine Hoffnungen auf jdn setzen

2. lokować FIN.:

lokować pieniądze w obligacje skarbu państwa

[sein] Geld in Staatsanleihen anlegen

kolokować <‑kuje> [kolokovatɕ] V. trans.

kolokować

kollokieren

I . rozlokować [rozlokovatɕ] form. perf., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> V. trans. elev.

rozlokować

unterbringen

II . rozlokować [rozlokovatɕ] form. perf., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> V. v. refl. elev.

rozlokować

einen Platz einnehmen

rozlokować

sich einquartieren

rozlokować się wygodnie w pociągu

einen komfortablen Platz im Zug einnehmen

I . zablokować [zablokovatɕ] form. perf., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; imperf. ‑kowuj> V. trans.

II . zablokować [zablokovatɕ] form. perf., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; imperf. ‑kowuj> V. v. refl.

1. zablokować TÉC.:

zablokować

sich acus. verklemmen

w poślizgu zablokowały się koła samochodu

im Rutschen haben die Räder des Wagens blockiert

2. zablokować PSICO.:

zablokować

sich acus. verschließen

zablokować się pod wpływem stresu

sich wegen Stress verschließen

I . odblokować [odblokovatɕ] form. perf., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; imperf. ‑owuj> V. trans.

1. odblokować (udrożnić):

odblokować drogę, autostradę

frei geben

odblokować drogę, autostradę

Sperrung aufheben

2. odblokować TÉC.:

odblokować koła, kierownicę

Blockierung lösen

3. odblokować FIN.:

odblokować konto

entsperren

II . odblokować [odblokovatɕ] form. perf., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; imperf. ‑owuj> V. v. refl.

1. odblokować (udrożnić się):

odblokować

frei werden

odblokować

nicht mehr gesperrt sein

2. odblokować TÉC.:

odblokować

Blockierung lösen

kierownica się odblokowała

die Blockierung f des Lenkrades löste sich

ewokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [evokovatɕ] SUST. trans. elev.

ewokować

evozieren elev.

ewokować wspomnienia zapachem

Erinnerungen mit einem Duft evozieren elev.

rewokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [revokovatɕ] V. trans.

1. rewokować (odwołać przedstawiciela):

rewokować

abberufen

2. rewokować przest (unieważniać):

rewokować

widerrufen

rewokować

revozieren

rewokować sądy

Ansichten [o. Urteile] revozieren

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Traducciones de „wywlokowac“ en el diccionario polaco » alemán

dyslokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [dɨslokovatɕ] V. trans. MILIT.

wyrokować <‑kuje; form. perf. za‑> [vɨrokovatɕ] V. intr.

1. wyrokować escr. (orzekać):

2. wyrokować fig. elev. (przesądzać):

wywnioskować [vɨvɲoskovatɕ]

wywnioskować form. perf. od wnioskować

Véase también: wnioskować

wnioskować <‑kuje> [vɲoskovatɕ] V. trans.

1. wnioskować < form. perf. wy‑> elev. (dedukować):

2. wnioskować < form. perf. za‑> escr. (występować z wnioskiem):

wywlec [vɨvlets] form. perf., wywlekać [vɨvlekatɕ] <‑ka> V. trans. coloq.

1. wywlec (wyciągnąć):

2. wywlec fig. (ujawnić):

blokować <‑kuje> [blokovatɕ] V. trans.

blokować drogę:

ulokować [ulokovatɕ]

ulokować form. perf. od lokować

Véase también: lokować

lokować <‑kuje; form. perf. u‑> [lokovatɕ] V. trans.

1. lokować elev. (rozmieszczać):

2. lokować FIN.:

kolokować <‑kuje> [kolokovatɕ] V. trans.

I . rozlokować [rozlokovatɕ] form. perf., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> V. trans. elev.

II . rozlokować [rozlokovatɕ] form. perf., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> V. v. refl. elev.

I . zablokować [zablokovatɕ] form. perf., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; imperf. ‑kowuj> V. trans.

1. zablokować (stanowić przeszkodę):

2. zablokować EDIT.:

3. zablokować coloq. (zajmować miejsce):

4. zablokować TIPOGR.:

5. zablokować EKON:

6. zablokować DEP.:

7. zablokować TÉC.:

II . zablokować [zablokovatɕ] form. perf., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; imperf. ‑kowuj> V. v. refl.

1. zablokować TÉC.:

2. zablokować PSICO.:

I . odblokować [odblokovatɕ] form. perf., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; imperf. ‑owuj> V. trans.

1. odblokować (udrożnić):

2. odblokować TÉC.:

3. odblokować FIN.:

II . odblokować [odblokovatɕ] form. perf., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; imperf. ‑owuj> V. v. refl.

1. odblokować (udrożnić się):

2. odblokować TÉC.:

ewokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [evokovatɕ] SUST. trans. elev.

rewokować <‑kuje; imperf. ‑kuj> [revokovatɕ] V. trans.

1. rewokować (odwołać przedstawiciela):

2. rewokować przest (unieważniać):

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda