Traducciones de „vystrašiť“ en el diccionario polaco » alemán

wystroić [vɨstroitɕ]

wystroić form. perf. od stroić

Véase también: stroić

I . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. trans.

1. stroić elev. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen coloq.

2. stroić elev. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. MÚS. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

locuciones, giros idiomáticos:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse coloq. ] schneiden

II . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. intr. elev. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; imperf. ‑rój> [stroitɕ] V. v. refl. elev. (ubierać się)

stroić

sich acus. [aus]putzen

stroić

sich acus. herausputzen coloq.

dystrofia <gen. ‑ii, sin pl. > [dɨstrofja] SUST. f MED.

dystrofia

Dystrofie f

I . wystraszać <‑sza; imperf. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] form. perf. V. trans. gen. form. perf.

wystraszać

aufschrecken

wystraszać

erschrecken

wystraszać

in Schrecken versetzen

wystraszać

verscheuchen

wystraszać

vertreiben

wystraszać mamę

die Mutti coloq. erschrecken

nagły wybuch wystraszył wszystkich

die plötzliche Detonation f schreckte alle auf

wystraszone dzieci

aufgeschreckte Kinder ntpl

pies wystraszył rabusia

der Hund m vertrieb den Räuber

II . wystraszać <‑sza; imperf. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] form. perf. V. v. refl. gen. form. perf.

wystraszyć się czegoś

vor etw erschrecken

wystraszać się psa

[sich acus. ] vor dem Hund erschrecken

dystrofizm <gen. ‑u, loc ‑zmie, sin pl. > [dɨstrofism] SUST. m GEO.

dystrofizm

Diastrophismus m

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] form. perf., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] form. perf., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> V. intr.

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

wystrzelać

schießen

wystrzelać

einen Schuss abgeben

2. wystrzelać:

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

in die Höhe schießen

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

stieben

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

sprühen

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] form. perf., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] form. perf., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> V. trans.

1. wystrzelać (wyrzucić):

wystrzelać strzałę, pocisk

abschießen

2. wystrzelać (wysłać):

wystrzelać prom kosmiczny, rakietę

starten

3. wystrzelać (zużyć):

wystrzelać amunicję

verschießen

wystrzelać amunicję

verfeuern

wystrzępić [vɨstʃempitɕ]

wystrzępić form. perf. od strzępić

Véase también: strzępić

I . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] V. trans. materiał, rękawy

strzępić

ausfransen

locuciones, giros idiomáticos:

strzępić sobie język

sich acus. den Mund [o. in Fransen] fransig reden

II . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] V. v. refl. (rękawy)

strzępić

sich acus. ausfransen

strzępić

sich acus. ausfasern