Traducciones de „spärlicher“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

sparcieć <‑eje> [spartɕetɕ] V. intr. form. perf. (stracić jędrność, elastyczność)

sparcieć

saftlos [o. strohig] werden

marchew spartaciała od mrozu

die Karotten fpl wurden wegen des Frostes strohig

sparring [spariŋk] SUST. m

sparring → sparing

Véase también: sparing

sparing <gen. ‑u, pl. ‑i> [spariŋk] SUST. m DEP.

sparing

Sparring nt

sparciały [spartɕawɨ] ADJ. coloq. (zepsuty)

sparciały

strohig

sparciały

saftlos

sparciały

trocken

sparciałe jabłka

trockener Apfel m

sparciały rzemień

trockener Riemen m

spartiata <gen. ‑ty, pl. ‑iaci> [spartjata] SUST. m HIST.

spartiata

Spartiat(in) m (f)

spartaczyć [spartatʃɨtɕ]

spartaczyć form. perf. od partaczyć

Véase también: partaczyć

partaczyć <‑czy; form. perf. s‑> [partatʃɨtɕ] V. trans. coloq.

partaczyć

schlampen

partaczyć

[ver]pfuschen pey. coloq.

partaczyć

stümpern pey.

partaczyć robotę

bei der Arbeit pfuschen

partaczyć zadanie

die Aufgabe verpfuschen f

sparaliżować [sparaliʒovatɕ]

sparaliżować form. perf. od paraliżować

Véase también: paraliżować

paraliżować <‑żuje; form. perf. s‑> [paraliʒovatɕ] V. trans.

1. paraliżować (powodować paraliż):

paraliżować człowieka, część ciała

lähmen

paraliżować człowieka, część ciała

paralysieren

2. paraliżować fig. (pozbawiać możliwości działania):

paraliżować plany, zamiary

behindern

paraliżować plany, zamiary

lähmen

paraliżować zapał

schwächen

paraliżować zapał

lähmen

strach zupełnie go sparaliżował

die Angst f hat ihn völlig paralysiert [o. gelähmt] elev.

paraliżujący strach

lähmende Furcht f

omarlica <gen. ‑cy, pl. ‑ce> f SUST. ZOOL.

omarlica

Aaskäfer m

I . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ]

spalić form. perf. od spalać

II . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. trans. form. perf.

spalić DEP.:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

locuciones, giros idiomáticos:

plan spalił na panewce

der Plan m ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; imperf. ‑al> [spalitɕ] V. v. refl. form. perf.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich dat. einen Sonnenbrand holen

4. spalić coloq. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen coloq.

Véase también: spalać

I . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. trans.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich dat. abbrechen

2. spalać gen. form. perf. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać gen. form. perf. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen coloq.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht nt

4. spalać gen. form. perf. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać gen. form. imperf. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; imperf. ‑aj; form. perf. spalić> [spalatɕ] V. v. refl.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać gen. form. imperf. fig. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich acus. für etw restlos aufopfern

spardek <gen. ‑u, pl. ‑i> [spardek] SUST. m NÁUT.

spardek

Spardeck nt