Traducciones de „osobu“ en el diccionario polaco » alemán

osoba <gen. ‑by, pl. ‑by> [osoba] SUST. f

1. osoba t. LING.:

osoba

Person f

czasownik w pierwszej/drugiej/trzeciej osobie

Verb nt in der ersten/zweiten/dritten Person

osoba duchowna

Geistliche(r) mf

kolacja na sześć osób

ein Abendessen nt für sechs Personen

na osobę [lub od osoby]

pro Person

osoba niepożądana

unerwünschte Person

osoba niepożądana

Persona f non grata

osoba postronna

Außenstehende(r) mf

osoba publiczna

öffentliche Person f

osoba towarzysząca

Begleitperson f

osoba trzecia

Dritte(r) mf

osoba urzędowa

Amtsperson f

wysoko postawiona osoba

hochgestellte [o. hochrangige] Persönlichkeit f

ktoś we własnej osobie

jd [höchst]persönlich [o. in [eigener] Person]

2. osoba LIT.:

osoba

Figur f

osoby dramatu

handelnde Personen fpl [eines Theaterstücks]

3. osoba DER.:

osoba fizyczna

natürliche Person f

osoba prawna

juristische Person f

osoba sądowa

Gerichtsperson f

osoba „wskazana” [dla wykonania zobowiązania]

Geheißperson f

umowa na rzecz osoby trzeciej

Vertrag m zugunsten eines Dritten

świadczenie na rzecz osób trzecich/przez osoby trzecie

Leistung f an/durch Dritte

osobno [osobno] ADV.

osobno

getrennt

osobno

separat

pisać słowa osobno

Wörter getrennt schreiben

osobno informować kogoś o czymś

jdn gesondert über etw informieren

osobny [osobnɨ] ADJ.

osobny

eigen

osobny

getrennt

osobny

separat

osobny pokój

eigenes Zimmer nt

informować każdego z osobna

jeden einzeln informieren

to jest osobny rozdział

das ist ein Kapitel nt für sich

osobnik¹ <gen. ‑a, pl. ‑i> [osobɲik] SUST. m BIOL.

osobnik

[Einzel]exemplar nt

osobnik

Individuum nt

osobowy² <gen. ‑wego, pl. ‑we> [osobovɨ] SUST. m adjetvl. (pociąg)

osobowy

[Personen]nahverkehrszug m

I . uosabiać <‑ia> [uosabjatɕ], uosobić [uosobitɕ] form. perf. V. trans. gen. form. imperf.

1. uosabiać elev. (reprezentować typ):

uosabiać

verkörpern

uosabiać

repräsentieren

2. uosabiać (personifikować):

uosabiać

personifizieren elev.

II . uosabiać <‑ia> [uosabjatɕ], uosobić [uosobitɕ] form. perf. V. v. refl. gen. form. imperf. elev.

uosabiać

verkörpert [o. personifiziert elev. ] werden

osóbka <gen. ‑ki, pl. ‑ki> [osupka] SUST. f

osóbka

Persönchen nt

była sprytną osóbką

sie war ein aufgewecktes Persönchen

osocze <gen. ‑cza, sin pl. > [osotʃe] SUST. nt BIOL.

osocze

Blutplasma nt

osolić [osolitɕ]

osolić form. perf. od solić

Véase también: solić

solić <‑li; imperf. sól> [solitɕ] V. trans.

1. solić < form. perf. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

osobisty [osobistɨ] ADJ.

osobisty rzeczy, sprawa

privat

osobisty rzeczy, sprawa

persönlich

osobisty bagaż

Hand-

dochód osobisty

persönliches Einkommen nt

dowód osobisty

Personalausweis m

komputer osobisty

Personal Computer m

komputer osobisty

PC m

kredyt osobisty na zakupy

persönlicher Anschaffungskredit m

majątek osobisty

Privatvermögen nt

rewizja osobista DER.

Leibesvisitation f

locuciones, giros idiomáticos:

robić wycieczki osobiste [w dyskusji]

[in einer Diskussion] persönlich werden

osobliwy [osoblivɨ] ADJ.

1. osobliwy (niezwykły):

osobliwy zdarzenie, pomyłka

ungewöhnlich

osobliwy zdarzenie, pomyłka

seltsam

nie ma w tym nic osobliwego

daran ist nichts Ungewöhnliches

2. osobliwy (specyficzny):

osobliwy strój

merkwürdig

osobliwy strój

spezifisch

zachowywać się w osobliwy sposób

sich acus. merkwürdig [o. eigenartig] benehmen

osobność <gen. ‑ści, sin pl. > [osobnoɕtɕ] SUST. f

1. osobność elev.:

osobność

Eigenart f

osobność

eigener Charakter m

2. osobność przest:

osobność

Abgeschiedenheit f

na osobności (bez obecności osób trzecich)

unter vier Augen

na osobności (na uboczu)

abgelegen