Traducciones de „nanič“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

nandu [nandu] SUST. m inv. ZOOL.

nandu

Nandu m

nanos <gen. ‑u, pl. ‑y> [nanos] SUST. m GEO.

nanos

Anschwemmung f

nanieść [naɲeɕtɕ]

nanieść form. perf. od nanosić

Véase también: nanosić

nanosić <‑si; imperf. ‑oś; form. perf. nanieść> [nanoɕitɕ] V. trans.

1. nanosić (przynieść dużą ilość):

nanosić czegoś

etw [in Mengen] herbeiholen

2. nanosić (osadzić):

nanosić czegoś

etw anschwemmen

3. nanosić (wpisać):

nanosić poprawki, zmiany

eintragen

nanosić poprawki, zmiany

einfügen

nanosić <‑si; imperf. ‑oś; form. perf. nanieść> [nanoɕitɕ] V. trans.

1. nanosić (przynieść dużą ilość):

nanosić czegoś

etw [in Mengen] herbeiholen

2. nanosić (osadzić):

nanosić czegoś

etw anschwemmen

3. nanosić (wpisać):

nanosić poprawki, zmiany

eintragen

nanosić poprawki, zmiany

einfügen

nadanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [nadaɲe] SUST. nt (praw)

nadanie

Verleihung f

być na uroczystości nadania tytułu profesora

bei der Feier anlässlich der Verleihung des Professortitels sein

nartnik <gen. ‑a, pl. ‑i> [nartɲik] SUST. m gen. pl ZOOL.

nartnik

Wasserläufer m

nadgnić [nadgɲitɕ]

nadgnić form. perf. od nadgniwać

Véase también: nadgniwać

nadgniwać <‑wa; form. perf. nadgnić> [nadgɲivatɕ] V. intr. coloq. (zaczynać gnić)

nadgniwać

anfaulen

jabłka w skrzynkach nadgniły

die Äpfel mpl in den Kisten sind angefault

nagonić [nagonitɕ]

nagonić form. perf. od naganiać

Véase también: naganiać

naganiać <‑ia; imperf. ‑aj; form. perf. nagnać [lub nagonić]> [nagaɲatɕ] V. trans.

naganiać (napędzić):

naganiać

antreiben

naganiać zwierzęta

zusammentreiben

naganiać liście, chmury

herbeitreiben

naganiać liście, chmury

heranwehen

locuciones, giros idiomáticos:

naganiać kogoś do roboty/nauki

jdn zum Arbeiten/Lernen antreiben

naiwnie [naivɲe] ADV.

naiwnie

naiv

naiwnie

blauäugig

postępować naiwnie

naiv handeln

naiwnie się tłumaczyć

sich acus. naiv entschuldigen

coś brzmi naiwnie

etw klingt naiv

uznanie <gen. ‑ia, sin pl. > [uznaɲe] SUST. nt elev.

1. uznanie (przyjęcie za słuszne: osiągnięć, racji):

uznanie

Anerkennung f

2. uznanie (decyzja):

uznanie

Ermessen nt

uznanie

Belieben nt

pozostawić coś do czyjegoś uznania

etw in jds Ermessen stellen

według czyjegoś uznania

nach jds Belieben [o. Ermessen]

według mojego uznania

nach meinem Ermessen

pozostawiam to do twojego uznania

das überlasse ich deinem Ermessen

3. uznanie (poważanie):

uznanie

Anerkennung f

uznanie

Ansehen nt

cieszyć się uznaniem

Ansehen genießen

cieszyć się uznaniem

anerkannt sein

słowa uznania

Anerkennungsworte ntpl

w dowód uznania [jego/jej osiągnięć]

in Anerkennung [seiner/ihrer Verdienste]

zdobyć uznanie

Ansehen erlangen

4. uznanie (potwierdzenie):

uznanie własnego błędu

das Eingeständnis nt des eigenen Fehlers

uznanie ojcowstwa DER.

Anerkennung der Vaterschaft

5. uznanie (poczytanie):

uznanie za zmarłego

Todeserklärung f

uznanie za zaginionego

Vermisstenerklärung f

onanizm <gen. ‑u, loc ‑zmie, sin pl. > [onaɲism] SUST. m MED.

onanizm

Selbstbefriedigung f

onanizm

Onanie f