Traducciones de „náručí“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

I . narazić [naraʑitɕ] form. perf., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; imperf. ‑żaj> V. trans.

narażać kogoś na coś

jdn etw dat. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen fig. ]

II . narazić [naraʑitɕ] form. perf., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; imperf. ‑żaj> V. v. refl.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich acus. etw dat. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

I . narobić <‑bi; imperf. narób> [narobitɕ] V. trans. form. perf.

1. narobić (wytworzyć w dużej liczbie):

narobić czegoś

etw in Mengen herstellen [o. produzieren]

2. narobić (spowodować, wywołać):

narobić czegoś (długów, plotek)

machen

narobić czegoś (szkody)

anrichten

narobić czegoś (hałasu)

verursachen

II . narobić <‑bi; imperf. narób> [narobitɕ] V. v. refl. form. perf. coloq. (zmęczyć się pracą)

narobić

hart [o. viel] arbeiten

ale się dziś narobiłem!

was habe ich heute hart [o. viel] gearbeitet!

I . narowić <narowi; imperf. narów; form. perf. z‑> [narovitɕ] V. intr.

narowić

bocken

II . narowić <narowi; imperf. narów; form. perf. z‑> [narovitɕ] V. v. refl.

narowić

störrisch [o. bockig] werden

klacz się znarowiła

die Stute f wurde störrisch

nartnik <gen. ‑a, pl. ‑i> [nartɲik] SUST. m gen. pl ZOOL.

nartnik

Wasserläufer m

naraz [naras] ADV.

1. naraz (nagle):

naraz otworzyć się

plötzlich

2. naraz (jednocześnie):

naraz

auf einmal

naraz

gleichzeitig

wszyscy naraz

alle auf einmal [o. zusammen]

naród <gen. ‑rodu, pl. ‑rody> [narut] SUST. m

1. naród (grupa etniczna):

naród

Nation f

naród

Volk nt

naród polski

das polnische Volk

klękajcie narody!

zum Niederknien!

2. naród (populacja kraju):

naród

Volk nt

naród

Nation f

3. naród (organizacja):

Narody Zjednoczone

die Vereinten Nationen pl.

narta <gen. ‑ty, pl. ‑ty> [narta] SUST. f

narta

Ski m

narta

Schi m

jeździć na nartach

Ski laufen

narty biegowe/wodne/zjazdowe

Langlauf-/Wasser-/Abfahrtsskier mpl

narty [nartɨ] SUST.

narty pl. < gen. pl. nart> coloq. (narciarstwo):

narty

Skifahren nt

narty

Skiurlaub m

na ferie jedziemy na narty

in den Ferien fahren wir in den Skiurlaub

narów <gen. narowu, pl. narowy> [naruf] SUST. m gen. pl (zły nawyk)

narów

Unart f

klacz z narowami

störrische Stute f

narada <gen. ‑dy, pl. ‑dy> [narada] SUST. f

narada

Beratung f

narada

Besprechung f

odbywać naradę nad czymś

eine Besprechung [o. Beratung] über etw acus. haben [o. abhalten]

odbywać naradę nad czymś

über etwas beraten

narada z kimś

Beratung [o. Besprechung] mit jdm

naraić [naraitɕ] form. perf., narajać [narajatɕ] <‑ja; imperf. ‑jaj> V. trans. coloq. (polecić coś, kogoś)

naraić kogoś

empfehlen

naraić coś

zuschanzen coloq.

naraił mu dobry interes

er hat ihm ein gutes Geschäft zugeschanzt

narcyz <gen. ‑a, pl. ‑y> [nartsɨs] SUST. m

1. narcyz BOT.:

narcyz

Narzisse f

2. narcyz (człowiek):

narcyz

Narziss m

narośl <gen. ‑i, pl. ‑a> [naroɕl] SUST. f

narośl

Beule f

narośl

Knoten m

narośl

Auswuchs m

narośl

Geschwulst f

gruba narośl

großer Auswuchs

naroże <gen. ‑ża, pl. ‑ża> [naroʒe] SUST. nt elev.

naroże

Ecke f

naroże kamienicy

Hausecke f

naroże dachu

Grat m

narwać [narvatɕ]

narwać form. perf. od rwać

Véase también: rwać

I . rwać <rwie; imperf. rwij> [rvatɕ] V. trans.

1. rwać < form. perf. ze‑> <[lub na‑]> (zrywać):

rwać kwiaty, owoce

pflücken

2. rwać < form. perf. wy‑> (wyrywać):

rwać zęby

ziehen

rwać sobie włosy z głowy

sich dat. die Haare raufen

3. rwać < form. perf. po‑>:

rwać

zerreißen

rwać list

zerreißen

II . rwać <rwie; imperf. rwij> [rvatɕ] V. intr., impers.

1. rwać:

rwać (boleć) (ząb, stawy)

schmerzen

2. rwać coloq. (pędzić):

rwać

rasen coloq.

III . rwać <rwie; imperf. rwij> [rvatɕ] V. v. refl.

1. rwać:

rwać (drzeć się) (tkanina)

[zer]reißen

2. rwać:

rwać (być przerywanym) (głos, wątek)

abbrechen

3. rwać (bardzo chcieć czegoś):

rwać się do walki/pracy

auf den Kampf/die Arbeit brennen [o. scharf sein coloq. ]

narwal <gen. ‑a, pl. ‑e> [narval] SUST. m ZOOL.

narwal

Narwal m

narząd <gen. ‑u, pl. ‑y> [naʒont] SUST. m BIOL.

narząd

Organ nt

narządy płciowe

Geschlechtsorgane ntpl

narząd mowy

Sprechorgan nt

narząd słuchu

Hörorgan nt

narzut <gen. ‑u, pl. ‑y> [naʒut] SUST. m

1. narzut TÉC.:

narzut

Bewurf m

2. narzut COM.:

z narzutem

mit Aufschlag