Traducciones de „dokonywanie“ en el diccionario polaco » alemán

dokonanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [dokonaɲe] SUST. nt (sukces)

dokonanie

Leistung f

dokazywanie <gen. ‑ia, coloq. ‑ia> [dokazɨvaɲe] SUST. nt (figlowanie)

dokazywanie

Herumtoberei f

mam dość waszego dokazywania

ich habe genug von eurer Herumtoberei

I . dokonywać <‑nuje; form. perf. dokonać> [dokonɨvatɕ] V. intr.

1. dokonywać (urzeczywistniać):

dokonywać

vollbringen

dokonywać

verüben

dokonać agresji

einen Angriff verüben

dokonać czynności prawnej DER.

ein Rechtsgeschäft abschließen

dokonać ekspertyzy

etw begutachten

dokonać morderstwa

einen Mord begehen [o. verüben]

dokonać odkrycia

eine Entdeckung machen

dokonać odkrycia

etw entdecken

dokonać operacji

eine Operation durchführen

dokonać wynalazku

etw erfinden

dokonać przestępstwa

eine Straftat begehen

dokonać wielkiego dzieła

ein großes Werk vollbringen

dokonać wyboru

eine Wahl treffen

dokonać zamachu na kogoś

ein Attentat auf jdn verüben

dokonywać cudów

Wunder vollbringen

coś dokonuje reszty

etw macht etw acus. zunichte

coś dokonuje reszty

etw gibt etw dat. den Rest

2. dokonywać (dokańczać):

dokonać dzieła

ein Werk vollenden

dokonać żywota elev.

sein Leben vollenden elev.

II . dokonywać <‑nuje; form. perf. dokonać> [dokonɨvatɕ] V. v. refl.

dokonywać (reformy)

herbeigeführt werden

dokonywać (zmiany)

sich acus. vollziehen

pokonanie <gen. ‑ia, sin pl. > [pokonaɲe] SUST. nt

nie do pokonania przeciwnik

unbesiegbar

nie do pokonania przeciwnik

unbezwingbar

nie do pokonania przeszkoda

unüberwindbar

rokowanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [rokovaɲe] SUST. nt MED.

rokowanie

Prognose f

dokończenie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [dokoj̃tʃeɲe] SUST. nt

dokończenie

Beendigung f

dokończenie

Fertigstellung f

dokończenie robót remontowych

die Beendigung der Renovierungsarbeiten

jedno z możliwych dokończeń zdania

eine der möglichen Satzendungen

dokonany [dokonanɨ] ADJ.

1. dokonany (urzeczywistniony):

dokonany

vollendet

dokonany

vollbracht

postawić kogoś przed faktem dokonanym

jdn vor eine vollendete Tatsache stellen fig.

2. dokonany LING.:

dokonany

perfektiv

czasownik dokonany

vollendetes Verb nt

czasownik dokonany

perfektives Verbum nt

I . dokopać [dokopatɕ] form. perf., dokopywać [dokopɨvatɕ] <‑puje; imperf. ‑puj> V. intr. coloq.

1. dokopać (skończyć kopanie):

dokopać

zu Ende graben

2. dokopać (wykopać dodatkową ilość):

dokopać

ausgraben

dokopała marchwi na surówkę

sie grub Möhren für den Rohkostsalat aus

3. dokopać solo perf. (pobić kogoś):

dokopać komuś

jdn schlagen

dokopali mu za donosicielstwo

sie schlugen ihn für seine Denunziation

4. dokopać (skrytykować kogoś):

dokopać

zurechtweisen

dokopano jej na zebraniu za poglądy sprzeczne z polityką firmy

sie wiesen sie auf der Sitzung wegen ihrer der Firmenpolitik widersprechenden Ansichten zurecht

II . dokopać [dokopatɕ] form. perf., dokopywać [dokopɨvatɕ] <‑puje; imperf. ‑puj> V. v. refl. coloq.

1. dokopać (kopiąc dojść do czegoś):

dokopać

[beim Graben] auf etwas stoßen

dokopać się do wody

auf Wasser stoßen

2. dokopać (odkryć):

dokopać

herausfinden

dokopać się prawdy o swojej rodzinie

die Wahrheit über seine Familie herausfinden

pokonywać <‑nuje; form. perf. pokonać> [pokonɨvatɕ] V. trans.

1. pokonywać (bić):

pokonywać wroga

besiegen

pokonywać wroga

schlagen

pokonywać rywali

schlagen

pokonywać w bitwie

in der Schlacht besiegen

2. pokonywać fig. (przezwyciężać):

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

überwinden

pokonywać strach, nieśmiałość, opór

bezwingen

3. pokonywać fig. (przebywać):

pokonywać odległość

eine Strecke zurücklegen