Traducciones de „ontvoogding“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

ont·voe·ring <ontvoering|en> [ɔntfurɪŋ] SUST. f

ontvoering

Entführung f

ontvoering

Kidnapping nt

ontvoering (van kinderen)

Kindesentführung f

ont·hou·ding <onthouding|en> [ɔnthɑudɪŋ] SUST. f

1. onthouding (het niet-deelnemen):

onthouding

Verzicht m

2. onthouding (blanco stem):

onthouding

Enthaltung f

onthouding

Stimmenthaltung f

3. onthouding (spijs, drank, geslachtsverkeer):

onthouding

Enthaltsamkeit f

onthouding

Abstinenz f

in seksuele onthouding leven

sexuell enthaltsam sein

ont·le·ding <ontleding|en> [ɔntledɪŋ] SUST. f

1. ontleding:

ontleding (het scheiden in delen)

Zergliederung f

ontleding (dier, lijk)

Zerlegung f

2. ontleding (analyse):

ontleding

Analyse f

ontleding taalk.

Zerlegung f

taalkundige/redekundige ontleding

Bestimmung der Wortarten/der Satzglieder

ont·bin·ding <ontbinding|en> [ɔndbɪndɪŋ] SUST. f

1. ontbinding:

ontbinding (opheffing: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

Auflösung f

ontbinding (opheffing: contract)

Lösung f

de ontbinding van de Tweede Kamer

die Auflösung der Zweiten Kammer

2. ontbinding:

ontbinding wisk., nat.

Zerlegung f

3. ontbinding:

ontbinding ook fig. (bederf)

Auflösung f

ontbinding (verrotting)

Verwesung f

ontbinding scheik.

Zersetzung f

ontbinding fig.

Zerfall m

in staat van ontbinding

in Verwesung übergegangen

in staat van ontbinding

in Auflösung begriffen

ont·vou·wen <ontvouwde, h. ontvouwd/ontvouwen> [ɔntfɑuwə(n)] V. trans.

1. ontvouwen (uiteenzetten):

ontvouwen

darlegen

ontvouwen

entfalten form.

iem zijn plannen ontvouwen

jdm seine Pläne darlegen

iem zijn plannen ontvouwen

vor jdm seine Pläne entfalten

2. ontvouwen (openvouwen):

ontvouwen

auseinanderfalten

ontvouwen

auffalten

ontvouwen

entfalten form.

ont·voe·ren <ontvoerde, h. ontvoerd> [ɔntfurə(n)] V. trans.

ontvoeren

entführen

ontvoeren

kidnappen

ont·voer·der <ontvoerder|s> [ɔntfurdər] SUST. m

ontvoerder

Entführer m

ontvoerder

Kidnapper m

ont·van·gen¹ <ontving, h. ontvangen> [ɔntfɑŋə(n)] V. trans.

1. ontvangen (innen, krijgen):

ontvangen

empfangen

ontvangen

erhalten

ontvangen

bekommen

2. ontvangen (bij zich toelaten):

ontvangen

empfangen

iem ontvangen met open armen

jdn mit offenen Armen empfangen

3. ontvangen (onthalen):

ontvangen

aufnehmen

ontvangen

empfangen

ontvangen

bewirten

zijn boek werd gunstig ontvangen fig.

sein Buch wurde günstig aufgenommen

4. ontvangen (bevrucht worden):

ontvangen

empfangen

be·voog·den <bevoogdde, h. bevoogd> [bəvoɣdə(n)] V. trans.

bevoogden

bevormunden