Traducciones de „unkompetent“ en el diccionario alemán » polaco

I . ịnkompetent [ˈɪnkɔmpetɛnt, ---​ˈ-] ADJ. a. DER.

inkompetent Mitarbeiter, Gericht

niekompetentny

II . ịnkompetent [ˈɪnkɔmpetɛnt, ---​ˈ-] ADV.

inkompetent leiten:

inkompetent

niekompetentnie

I . kompetẹnt [kɔmpe​ˈtɛnt] ADJ.

1. kompetent a. DER. (zuständig):

kompetent Sachbearbeiter, Richter

kompetentny

kompetent Urteil

miarodajny

die kompetente Stelle

właściwa jednostka f

welches Gericht ist für solche Fälle kompetent?

który sąd m jest właściwy rzeczowo?

2. kompetent LING.:

kompetenter Sprecher

rodzimy użytkownik m języka

II . kompetẹnt [kɔmpe​ˈtɛnt] ADV.

kompetent informieren:

kompetent

kompetentnie

Ịnkompetenz <‑, ‑en> [ˈɪnkɔmpetɛnts, ---​ˈ-] SUST. f a. DER.

Inkompetenz

niekompetencja f

fachliche Inkompetenz

brak m kompetencji fachowej

Kẹrnkompetenz <‑, ‑en> SUST. f

Kernkompetenz

podstawowa kompetencja f

Ịnnenkompetenz <‑, ‑en> SUST. f DER.

Innenkompetenz

kompetencja f wewnętrzna

Organkompetenz <‑, ‑en> SUST. f DER.

Organkompetenz

kompetencja f organu

Annexkompetenz <‑, ‑en> SUST. f DER.

Annexkompetenz

rozszerzenie nt kompetencji ustawodawczej na problemy związane z przygotowaniem i realizacją ustawy

Kompetẹnz <‑, ‑en> [kɔmpe​ˈtɛnts] SUST. f

Kompetenz

kompetencja f

Kompetenz DER.

właściwość f

seine Kompetenzen überschreiten

przekraczać [form. perf. przekroczyć] swoje kompetencje

das liegt nicht in meiner Kompetenz

to wykracza poza moje kompetencje

jds Kompetenz bestreiten

kwestionować [form. perf. za‑] czyjeś kompetencje

jds Kompetenz anzweifeln

powątpiewać w czyjeś kompetencje

außerhalb jds Kompetenzen

poza czyimiś kompetencjami

Kompetenz delegieren DER.

delegować kompetencję

ungeschriebene Kompetenz des Organs DER.

niepisana kompetencja organu

trompe̱ten* [trɔm​ˈpeːtən] V. intr.

1. trompeten (Trompete blasen):

trompeten

grać [form. perf. za‑] na trąbce

2. trompeten:

trompeten (Töne hervorbringen) (Elefant)

trąbić [form. perf. za‑]

3. trompeten:

trompeten (lautstark äußern)

trąbić [form. perf. roz‑ ]coloq.

trompeten (sich laut schnäuzen)

głośno się wysmarkać

I . ụnkompliziert [ˈʊnkɔmplitsiːɐ̯t] ADJ.

unkompliziert Person, Fall, Gerät:

unkompliziert

nieskomplikowany

II . ụnkompliziert [ˈʊnkɔmplitsiːɐ̯t] ADV.

unkompliziert vorgehen

bez komplikacji

unkompliziert sich ausdrücken

w nieskomplikowany sposób

etw unkompliziert erklären

tłumaczyć [form. perf. wy‑] coś w nieskomlikowany sposób