Traducciones de „permanenta“ en el diccionario alemán » polaco

I . permanẹnt [pɛrma​ˈnɛnt] ADJ. a. INFORM.

permanent Zustand

stały

permanent Zustand

permanentny

permanent Bedrohung

ciągły

permanente Daten

dane pl. ciągłe

permanentes Einkommen

stały dochód m

II . permanẹnt [pɛrma​ˈnɛnt] ADV.

permanent sich verspäten

permanentnie

permanent streiten

ciągle

Permanẹnz <‑, ‑en> [pɛrma​ˈnɛnts] SUST. f (Dauerhaftigkeit)

Permanenz

permanencja f elev.

in Permanenz

w permanencji alt

immanent [ɪma​ˈnɛnt] ADJ. elev. a. PHILOS

immanent (innewohnend)

immanentny

ermạnnen* V. v. refl. elev.

ermannen

zbierać [form. perf. zebrać] się

ermannen

zdobywać [form. perf. zdobyć] się

jetzt ermanne dich endlich zu einer Erklärung!

zdobądź się wreszcie na jakieś wyjaśnienia!

Remanẹnz <‑, sin pl. > [rema​ˈnɛnts] SUST. f PHYS

Remanenz

remanencja f

Germa̱nia <‑, sin pl. > SUST. f

Germania KUNST, LIT.

Germania f

Germa̱nin <‑, ‑nen> SUST. f

Germanin HIST. → Germane

Véase también: Germane

Germa̱ne (Germa̱nin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [gɛr​ˈmaːnə] SUST. m (f) HIST.

Germane (Germa̱nin)

Germanin(-anka) m (f)

Germa̱nien <‑s, sin pl. > [gɛr​ˈmaːni̯ən] SUST. nt HIST.

Germanien

Germania f

Germanịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [gɛrma​ˈnɪst] SUST. m(f)

Germanist(in)

germanista(-tka) m (f)

Perso̱nentarif <‑[e]s, ‑e> SUST. m

Personentarif

taryfa f osobowa

permea̱bel ADJ.

permeabel

przenikalny

permeabel

przepuszczalny

Plazẹnta <‑, ‑s [o. Plazenten]> [pla​ˈtsɛnta] SUST. f

Plazenta MED., BIOL.

łożysko f

Su̱permann <‑[e]s, ‑männer> SUST. m coloq.

1. Supermann (Comicfigur):

Supermann

Superman m

2. Supermann irón. (bewundernswerter Mann):

Supermann

supermen m coloq. a. irón.

Supermann

superman m coloq. a. irón.

Immanenz <‑, sin pl. > [ɪma​ˈnɛnts] SUST. f PHILOS

Immanenz

immanencja f

übermạnnen* V. trans.

übermannen Verzweiflung

ogarniać [form. perf. ogarnąć]

übermannen Schlaf

zmóc

ermạngeln* V. intr. elev.

einer Sache gen. ermangeln

brakować czegoś

es ermangelte der Kultur

brakowało kultury

Germa̱nium <‑s, sin pl. > SUST. nt QUÍM.

Germanium

german m