Traducciones de „Rauheit4“ en el diccionario alemán » polaco

Ra̱u̱heit <‑, ‑en> SUST. f pl. selten

1. Rauheit:

Rauheit (grobe Struktur: einer Oberfläche)

chropowatość f

Rauheit (eines Stoffs)

szorstkość f

2. Rauheit:

Rauheit (Unwirtlichkeit: einer Gegend)

dzikość f

Rauheit (eines Klimas)

surowość f

3. Rauheit:

Rauheit (von Stimme)

szorstkość f

Rauheit (wegen Krankheit)

ochrypły głos m

4. Rauheit (im Benehmen):

Rauheit

nieokrzesanie nt

Rauheit

dzikość f

La̱u̱heit <‑, sin pl. > SUST. f

1. Lauheit (Milde):

Lauheit

chłód m

Lauheit

letniość f

2. Lauheit (Halbherzigkeit):

Lauheit

oziębłość f

Lauheit

obojętność f

Lauheit

chłód m

Fla̱u̱heit <‑, sin pl. > SUST. f

1. Flauheit (Schwachsein):

Flauheit

ospałość f

Flauheit

słabość f

2. Flauheit (Übelkeit):

Flauheit

mdłości pl.

3. Flauheit (Flaute):

Flauheit

zastój m

Flauheit

stagnacja f

ra̱u̱hbeinigGA ADJ.

rauhbeinig → raubeinig

Véase también: raubeinig

ra̱u̱beinigGR ADJ. coloq.

raubeinig

łobuzerski

Ra̱u̱hbeinGA <‑[e]s, ‑e> SUST. nt

Rauhbein → Raubein

Véase también: Raubein

Ra̱u̱beinGR <‑[e]s, ‑e> SUST. nt coloq.

Raubein

łobuz m coloq.

Raubein

rozrabiaka m coloq.

Ra̱u̱hputzGA <‑es, ‑e> SUST. m

Rauhputz → Rauputz

Véase también: Rauputz

Ra̱u̱putzGR <‑es, sin pl. > SUST. m

Rauputz

tynk m surowy

Ra̱u̱hreifGA <‑[e]s, sin pl. > SUST. m

Rauhreif → Raureif

Véase también: Raureif

Ra̱u̱reifGR <‑[e]s, sin pl. > SUST. m

Raureif

szron m

Raureif

szadź f

Schla̱u̱heit <‑, sin pl. > SUST. f

Schlauheit → Schläue

Véase también: Schläue

Schlä̱u̱e <‑, sin pl. > [ˈʃlɔɪə] SUST. f

Schläue

chytrość f

Schläue

przebiegłość f

rau̱mzeitlich ADJ. inv

raumzeitlich

czasoprzestrzenny

I . ra̱u̱ben [ˈraʊbən] V. trans.

1. rauben (bei einem Überfall):

[jdm] etw rauben

zrabować [komuś] coś

[jdm] etw rauben

obrabować [kogoś] z czegoś

sie raubten ihm das Radio aus dem Auto

ukradli mu radio z samochodu

er raubte ihr einen Kuss fig, hum. elev.

skradł jej pocałunek fig elev.

2. rauben (entführen):

rauben

uprowadzać [form. perf. uprowadzić]

3. rauben (jdn um etw bringen) fig elev.:

jdm den Schlaf rauben

spędzać komuś sen z oczu fig

jdm die Ruhe rauben

burzyć [form. perf. z‑] czyjś spokój fig

du raubst mir noch den letzten Nerv!

wykończysz mnie nerwowo! coloq.

II . ra̱u̱ben [ˈraʊbən] V. intr.

rauben

łupić

rauben

grabić

die Soldaten raubten und plünderten

żołnierze mpl grabili i plądrowali

I . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] V. intr.

[mit jdm] raufen

mocować [lub szamotać] [lub szarpać coloq. ] się [z kimś]

die Kinder rauften miteinander

dzieci ntpl szarpały się ze sobą coloq.

die Wölfe raufen um die Beute

wilki mpl biją się o zdobycz

II . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] V. trans. AGR.

raufen (herausrupfen)

wyrywać [form. perf. wyrwać]

Flachs raufen

międlić len

Unkraut raufen REG

wyrywać chwasty

III . ra̱u̱fen [ˈraʊfən] V. v. refl.

raufen

bić się

die Jungs haben sich wieder um das Mädchen gerauft

chłopcy mpl znowu bili się o dziewczynę