Traducciones de „znayomich“ en el diccionario polaco » alemán

znakomicie [znakomitɕe] ADV. elev.

znakomicie

ausgezeichnet

znakomicie

blendend

znakomicie mówić po francusku

ausgezeichnet [o. hervorragend] Französisch sprechen

znakomity [znakomitɨ] ADJ. elev.

1. znakomity (wybitny):

znakomity reżyser, książka

hervorragend

znakomity reżyser, książka

großartig

2. znakomity (doskonały):

znakomity wino, kolacja

ausgezeichnet

znakomity wino, kolacja

hervorragend

3. znakomity (znaczny):

znakomity większość

überwältigend

znakomity większość

überwiegend

znamię <gen. ‑ienia, pl. ‑iona> [znamje] SUST. nt

1. znamię (na skórze):

znamię

Muttermal nt

2. znamię (cecha charakterystyczna):

znamię

Kennzeichen nt

znamię

Merkmal nt

3. znamię BOT.:

znamię

Narbe f

znajoma [znajoma] SUST. f

znajoma → znajomy

Véase también: znajomy , znajomy

znajomy² (-ma) <gen. ‑mego, pl. ‑mi> [znajomɨ] SUST. m (f) adjetvl.

znajomy (-ma)

Bekannte(r) mf

pewna moja znajoma

eine meiner Bekannten

znajomy¹ [znajomɨ] ADJ.

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomy¹ [znajomɨ] ADJ.

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomek <gen. ‑mka, pl. ‑mkowie [lub ‑mki]> [znajomek] SUST. m coloq.

znajomek

Bekannte m

pójść na piwo ze znajomkiem

mit einem Bekannten ein Bier trinken gehen

znajomość <gen. ‑ści, pl. ‑ści> [znajomoɕtɕ] SUST. f

1. znajomość (stosunki):

znajomość

Bekanntschaft f

znajomość z kimś

Bekanntschaft mit jdm

mieć znajomości

Beziehungen haben

[załatwić coś] po znajomości

[etw] durch Beziehungen [erledigen]

zawierać z kimś znajomość

mit jdm [eine] Bekanntschaft schließen

zawierać z kimś znajomość

jds Bekanntschaft machen

zawierać z kimś znajomość

jdn kennen lernen

2. znajomość sin pl. (wiedza):

znajomość

Kenntnisse fpl

znajomość

Wissen nt

znajomość matematyki/geografii

Kenntnisse in Mathematik/Erdkunde

ustawowo zakładana/domniemana znajomość DER.

gesetzlich unterstellte/vermutete Kenntnis

znarowić [znarovitɕ]

znarowić form. perf. od narowić

Véase también: narowić

I . narowić <narowi; imperf. narów; form. perf. z‑> [narovitɕ] V. intr.

narowić

bocken

II . narowić <narowi; imperf. narów; form. perf. z‑> [narovitɕ] V. v. refl.

narowić

störrisch [o. bockig] werden

klacz się znarowiła

die Stute f wurde störrisch

znakomitość <gen. ‑ści, pl. ‑ści> [znakomitoɕtɕ] SUST. f elev.

1. znakomitość (osoba):

znakomitość

Berühmtheit f

znakomitość

Kapazität f

wystawę odwiedziło mnóstwo znakomitości

zahlreiche Berühmtheiten fpl besuchten die Austellung

2. znakomitość sin pl. (cecha):

znakomitość

Vorzüglichkeit f