Traducciones de „pryzslaniac“ en el diccionario polaco » alemán

I . przysłaniać <‑ia; form. perf. przysłonić> [pʃɨswaɲatɕ] V. trans.

przysłaniać oczy, lampę, słońce

abschirmen

przysłaniać widok

verhüllen

II . przysłaniać <‑ia; form. perf. przysłonić> [pʃɨswaɲatɕ] V. v. refl.

przysłaniać

abschirmen

przysłaniać

sich acus. bedecken

I . przesłaniać <‑ia; form. perf. przesłonić> [pʃeswaɲatɕ] V. trans.

1. przesłaniać (zakrywać):

przesłaniać

verhüllen

przesłaniać

verdecken

ona przesłania mu cały świat

sie nimmt ihn ganz in Anspruch

ona przesłania mu cały świat

sie absorbiert ihn völlig

2. przesłaniać fig. (uniemożliwiać właściwą ocenę):

przesłaniać komuś rzeczywistość

jdm die Wahrnehmung der Wirklichkeit verschleiern

II . przesłaniać <‑ia; form. perf. przesłonić> [pʃeswaɲatɕ] V. v. refl. (zakryć się)

przesłaniać

verdeckt werden

księżyc zakrył się chmurami

der Mond m wurde von den Wolken verdeckt

poosłaniać <‑ia> [pooswaɲatɕ] V. trans. form. perf.

poosłaniać

bedecken

poosłaniać

verhüllen

pozasłaniać [pozaswaɲatɕ]

pozasłaniać form. perf. od zasłaniać

Véase también: zasłaniać

I . zasłaniać <‑ia; form. perf. zasłonić> [zaswaɲatɕ] V. trans.

1. zasłaniać (zakrywać):

zasłaniać

bedecken

zasłaniać

zudecken

zasłaniać twarz

verhüllen

zasłaniać twarz

verschleiern

zasłaniać widok, światło

verdecken

zasłaniać okno

verhängen

2. zasłaniać (bronić):

zasłaniać

schützen

zasłaniać

abschirmen

zasłaniać oczy przed słońcem

die Augen vor der Sonne schützen

II . zasłaniać <‑ia; form. perf. zasłonić> [zaswaɲatɕ] V. v. refl.

1. zasłaniać (zakrywać się):

zasłaniać

sich acus. verhüllen [o. zudecken]

2. zasłaniać (bronić się):

zasłaniać

sich acus. schützen

3. zasłaniać gen. form. imperf. (wykorzystywać jako pretekst):

zasłaniać się czymś

sich acus. hinter etw verstecken coloq.

zasłaniać się czymś

etw vorschützen

pozganiać [pozgaɲatɕ]

pozganiać form. perf. od zganiać

Véase también: zganiać , zganiać

I . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] V. trans. form. perf. coloq. (zmęczyć chodzeniem)

zganiać

ablaufen

zganiał całe miasto, szukając garnituru

er ist die ganze Stadt nach einem Anzug abgelaufen

II . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] V. v. refl. form. perf. (zmęczyć się)

zganiać

sich dat. die Füße ablaufen [o. wundlaufen]

zganiać¹ <‑ia; form. perf. zegnać [lub zgonić]> [zgaɲatɕ] V. trans.

1. zganiać (spędzać):

zganiać bydło

zusammentreiben

2. zganiać (odganiać):

zganiać muchę

verscheuchen