Traducciones de „budziki“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

budzik <gen. ‑a, pl. ‑i> [budʑik] SUST. m

budzik

Wecker m

I . budzić <‑dzi; imperf. budź> [budʑitɕ] V. trans.

1. budzić < form. perf. z‑> <[lub o‑]> (przerywać sen):

budzić

[auf]wecken

2. budzić < form. perf. o‑> (wzbudzać):

budzić

erwecken

budzić

erregen

budzić [w kimś] litość/niechęć

[bei jdm] Mitleid/Abneigung erwecken

budzić kontrowersje

Kontroversen erregen

budzić strach/wątpliwości

Furcht/Zweifel erwecken

budzić w kimś zazdrość

jdn neidisch werden lassen

budzić w kimś zazdrość

bei jdm Neid erregen

II . budzić <‑dzi; imperf. budź form. perf. o‑> [budʑitɕ] V. v. refl.

1. budzić (przerywać sen):

budzić

aufwachen

budzić

erwachen

przyroda budzi się do życia

die Natur f erwacht zum Leben

2. budzić (powstawać):

budzić

erwachen

budzić

sich acus. regen elev.

budzi się nadzieja/pragnienie

eine Hoffnung f /ein Wunsch m regt sich elev.

I . dziki [dʑiki] ADJ.

1. dziki (będący w stanie pierwotnym):

dziki roślina, zwierzę, plemię

wild

dzika róża

Wildrose f

Dziki Zachód

der Wilde Westen m

harować jak dziki osioł

schuften wie ein Pferd nt coloq.

2. dziki (okrutny):

dziki natura

wild

dziki natura

roh

dziki charakter

grausame Gesinnung f

dziki człowiek

wilder [o. primitiver] Mensch m

3. dziki (nietowarzyski):

dziki człowiek

ungesellig

4. dziki fig. (ogromny):

dziki radość, satysfakcja, rozpacz

wild

dziki radość, satysfakcja, rozpacz

hemmungslos

5. dziki coloq. (okropny):

dziki hałas, wrzask

fürchterlich

dziki hałas, wrzask

entsetzlich

6. dziki coloq. (dziwaczny):

dziki pomysł, zasada

sonderbar

dziki pomysł, zasada

wild

7. dziki coloq. (nielegalny):

dziki budownictwo, produkcja

wild

dziki budownictwo, produkcja

unkontrolliert

dziki lokator

Hausbesetzer m

dziki lokator

illegaler Bewohner m

8. dziki coloq. (niezorganizowany):

dziki strajk

wilder [o. illegaler] Streik m

dzika plaża (nad morzem)

unbewachter Strand m

dzika plaża (nad jeziorem)

wilde Badestelle f

II . dziki <gen. ‑ego, pl. dzicy> [dʑiki] SUST. m (dzikus)

dziki

Wilde(r) m

dzicy napadli na wioskę

Wilde haben das Dorf angegriffen

rudzik <gen. ‑a, pl. ‑i> [rudʑik] SUST. m ZOOL.

rudzik

Rotkehlchen nt

ludzik <gen. ‑a, pl. ‑i> [ludʑik] SUST. m coloq.

1. ludzik (figurka):

ludzik

Männlein nt

ludzik

Männchen nt

ludzik z plasteliny

Männlein aus Knetmasse

ludzik z plasteliny

Knetmännchen nt

zielone ludziki

Marsmenschen mpl

2. ludzik hum. (człowieczek):

ludzik

Menschlein nt

wesoły z niego ludzik

er ist ein fröhliches Menschlein