Traducciones de „branżę“ en el diccionario alemán » polaco

(Ir a polaco » alemán)

brạnden [ˈbrandən] V. intr. (Wellen)

an [o. gegen] etw branden

rozbijać się o coś

brạnnte [ˈbrantə] V. trans., intr., v. refl.

brannte imperf. von brennen

Véase también: brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] V. intr.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno nt dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się coloq.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa f paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana f piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło nt szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa f parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język m mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache acus. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] V. trans.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [form. perf. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INFORM.:

brennen

wypalać [form. perf. wypalić ]coloq.

brennen

nagrywać [form. perf. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] V. v. refl.

sich [an etw dat.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] V. impers.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

locuciones, giros idiomáticos:

wo brennt’s denn? coloq.

co się dzieje?

Bro̱nze² <‑, sin pl. > [ˈbrõːsə, ˈbrɔŋsə] SUST. f ohne art.

Bronze Abk. von Bronzemedaille DEP.

Bronze coloq.

brąz m coloq.

Véase también: Bronzemedaille

Bro̱nzemedaille <‑, ‑n> [ˈbrõːsəmedaljə] SUST. f DEP.

Bronzemedaille

brązowy medal m

Gạnze(s) <‑n, sin pl. > [ˈgantsə(s)] SUST. nt dekl wie adj.

1. Ganze (Ganzheit):

Ganze

całość f

etw als Ganzes betrachten

traktować [form. perf. po‑] coś jako całość

2. Ganze (alle Sachen):

das Ganze (die ganze Angelegenheit)

cała sprawa f

es geht ums Ganze

idzie o wszystko coloq.

im Ganzen war ich dreimal hier

byłem tutaj w sumie [lub ogółem] trzy razy

das ist nichts Halbes und nichts Ganzes

ni to, ni owo

aufs Ganze gehen coloq.

iść [form. perf. pójść] na całość coloq.

Wạnze <‑, ‑n> [ˈvantsə] SUST. f

1. Wanze ZOOL. (Insekt):

Wanze

pluskwa f

2. Wanze sl (Abhörgerät):

Wanze

podsłuch m

Wanze

pluskwa f sl

Emạnze <‑, ‑n> [e​ˈmantsə] SUST. f pey. coloq.

Emanze

feministka f

Stạnze <‑, ‑n> [ˈʃtantsə] SUST. f

1. Stanze LIT.:

Stanze

stanca f

Stanze

oktawa f

2. Stanze (Gerät zum Stanzen):

Stanze

sztanca f

3. Stanze (Lochstanze):

Stanze

dziurkownik m

Branche <‑, ‑n> [ˈbrãːʃə] SUST. f (Wirtschaftszweig, Tätigkeitsbereich)

Branche

dział m

Branche

gałąź f

brạndig ADJ. ADV.

1. brandig (brenzlig):

brandig

przypalony

es riecht brandig

czuć spaleniznę [lub spalenizną]

2. brandig MED.:

brandig Gewebe

gangrenowaty

brandig Gewebe

zgorzelinowy

3. brandig (von Brand befallen):

brandig Getreide

zaatakowany przez śnieć

Pflạnze <‑, ‑n> [ˈpflantsə] SUST. f

Pflanze

roślina f

einjährige/ertragreiche Pflanze

roślina jednoroczna/plenna

Pflanzen fressend

roślinożerny

Romạnze <‑, ‑n> [ro​ˈmantsə] SUST. f

1. Romanze:

Romanze LIT., MUS

romanca f

2. Romanze (Liebesabenteuer):

Romanze

romans m

eine Romanze mit jdm haben

mieć z kimś romans

Schạnze <‑, ‑n> [ˈʃantsə] SUST. f

1. Schanze MILIT. (Verteidigungsanlage):

Schanze

szaniec m

Schanze

okop m

2. Schanze DEP. (Sprungschanze):

Schanze

skocznia f

Brạnd¹ <‑[e]s, Brände> [brant, pl: ˈbrɛndə] SUST. m

1. Brand (Feuer):

Brand

pożar m

etw in Brand setzen/stecken

podpalać [form. perf. podpalić] coś

in Brand geraten

zapalać [form. perf. zapalić] się

das Haus ist in Brand geraten

w domu wybuchł pożar

2. Brand coloq. (Durst):

jd hat einen [tüchtigen] Brand

komuś [strasznie] chce się pić coloq.

jd hat einen [tüchtigen] Brand

ktoś usycha z pragnienia

Brandy <‑s, ‑s> [ˈbrɛndi] SUST. m

Brandy

brandy f

Gạ̈nze [ˈgɛntsə] SUST. f

zur Gänze

w całości

I . bra̱ch [braːx] V. trans., intr., v. refl.

brach imperf. von brechen

II . bra̱ch [braːx] ADJ.

brach

leżący odłogiem

Véase también: brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] V. trans. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [form. perf. z‑]

brechen Brot

przełamywać [form. perf. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig coloq.

sich dat. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen coloq.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [form. perf. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [form. perf. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [form. perf. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [form. perf. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [form. perf. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [form. perf. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [form. perf. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen elev. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [form. perf. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [form. perf. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [form. perf. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] V. intr. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [form. perf. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [form. perf. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce nt mi się kraje

auf Biegen und Brechen coloq.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen coloq.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [form. perf. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [form. perf. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś coloq.

5. brechen +haben coloq. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [form. perf. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] V. v. refl. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [form. perf. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [form. perf. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [form. perf. odbić] się

Brau̱e <‑, ‑n> [ˈbraʊə] SUST. f

Braue

brew f

bra̱vo! [ˈbraːvo] INTERJ.

bravo!

brawo!

Bratze SUST.

Entrada creada por un usuario

Bratze f pej! coloq.

nieatrakcyjna dziewczyna f

Lanze SUST.

Entrada creada por un usuario

Lanze f

wlócznia f