Traducciones de „Normalien“ en el diccionario polaco » alemán

normalnieć <‑eje; form. perf. z‑> [normalɲetɕ] V. intr. elev.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

normalnie [normalɲe] ADV.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

normalka <gen. ‑ki, sin pl. > [normalka] SUST. f coloq.

normalka

das Normalste nt von der Welt coloq.

normalny [normalnɨ] ADJ.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung f des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

formalina <gen. ‑ny, sin pl. > [formalina] SUST. f QUÍM.

formalina

Formalin nt

formalizm <gen. ‑u, loc ‑zmie, sin pl. > [formalism] SUST. m t. elev. t. FILOS.

formalizm

Formalismus m t. elev.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus elev.

normalność <gen. ‑ści, sin pl. > [normalnoɕtɕ] SUST. f

normalność

Normalität f

normatywny [normatɨvnɨ] ADJ.

1. normatywny (regulujący):

normatywny akt

normativ

nauki normatywne

normative Wissenschaften fpl

2. normatywny (ustalony):

normatywny czas pracy

Regel-

normatywny czas pracy

geregelt

I . normalizować <‑zuje; form. perf. z‑> [normalizovatɕ] V. trans.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; form. perf. z‑> [normalizovatɕ] V. v. refl.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich acus. normalisieren

normalizacja <gen. ‑ji, pl. ‑je> [normalizatsja] SUST. f

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung f

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung f

normalizator <gen. ‑a, pl. ‑orzy> [normalizator] SUST. m

normalizator DER., TÉC.

Normer m

nienormalnie [ɲenormalɲe] ADV.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]