Traducciones de „regeringsambtenares“ en el diccionario neerlandés » alemán

re·clas·se·rings·amb·te·naar <reclasserings|ambtenaren> [reklɑserɪŋsɑmtənar] SUST. m

reclasseringsambtenaar

Bewährungshelfer m

re·ge·rings·we·ge [reɣerɪŋsweɣə]

van regeringswege

von Regierungsseite

van regeringswege (officieel)

regierungsamtlich

re·ge·rings·krin·gen [rəɣerɪŋskrɪŋə(n)] SUST. pl.

in regeringskringen

in Regierungskreisen

re·ge·rings·be·leid [rəɣerɪŋzbəlɛit] SUST. nt geen pl.

regeringsbeleid

Regierungspolitik f

re·ge·rings·be·sluit <regeringsbesluit|en> [rəɣerɪŋzbəslœyt] SUST. nt

regeringsbesluit

Regierungsbeschluss m

re·ge·rings·lei·der <regeringsleider|s> [rəɣerɪŋslɛidər] SUST. m

regeringsleider

Regierungschef m

re·ge·rings·ze·tel <regeringszetel|s> [rəɣerɪŋsetəl] SUST. m

regeringszetel

Regierungssitz m

amb·te·na·res <ambtenares|sen> [ɑmtənarɛs] SUST. f

ambtenares forma femenina de ambtenaar

Véase también: ambtenaar

amb·te·naar <ambte|naren, ambtenaar|s> [ɑmtənar] SUST. m

ambtenaar

Beamte(r) m

bosbouwkundig ambtenaar

Forstbeamte(r)

burgerlijk [o. civiel ] ambtenaar

Zivilbeamte(r)

ambtenaar in vaste dienst

Beamte(r) auf Lebenszeit

ambtenaar in tijdelijke dienst

Beamte(r) auf Zeit

ambtenaar bij het Openbaar Ministerie

Beamte(r) bei der Staatsanwaltschaft

ambtenaar van de gerechtelijke politie

Kriminalbeamte(r)

rechterlijk ambtenaar

Gerichtsbeamte(r)

rechterlijk ambtenaar

Justizbeamte(r)

de rechtspositie van de ambtenaar

das Beamtenverhältnis

ambtenaar van de burgerlijke stand

Standesbeamte(r)

ambtenaar van de veiligheidsdienst

Sicherheitsbeamte(r)

re·ge·rings·tijd SUST. m

regeringstijd → regeringsperiode

Véase también: regeringsperiode

re·ge·rings·pe·ri·o·de <regeringsperiode|n, regeringsperiode|s> [rəɣerɪŋsperijodə] SUST. f

regeringsperiode

Legislaturperiode f

re·ge·rings·pe·ri·o·de <regeringsperiode|n, regeringsperiode|s> [rəɣerɪŋsperijodə] SUST. f

regeringsperiode

Legislaturperiode f

re·ge·rings·par·tij <regeringspartij|en> [rəɣerɪŋspɑrtɛi] SUST. f

regeringspartij

Regierungspartei f

re·ge·rings·cri·sis <regeringscrisis|sen, regerings|crises> [rəɣerɪŋskrizɪs] SUST. f

regeringscrisis

Regierungskrise f