vor|wer·fen V. trans. irreg.
1. vorwerfen (als Vorwurf vorhalten):
2. vorwerfen (als Futter hinwerfen):
| ich | werfe | vor |
|---|---|---|
| du | wirfst | vor |
| er/sie/es | wirft | vor |
| wir | werfen | vor |
| ihr | werft | vor |
| sie | werfen | vor |
| ich | warf | vor |
|---|---|---|
| du | warfst | vor |
| er/sie/es | warf | vor |
| wir | warfen | vor |
| ihr | warft | vor |
| sie | warfen | vor |
| ich | habe | vorgeworfen |
|---|---|---|
| du | hast | vorgeworfen |
| er/sie/es | hat | vorgeworfen |
| wir | haben | vorgeworfen |
| ihr | habt | vorgeworfen |
| sie | haben | vorgeworfen |
| ich | hatte | vorgeworfen |
|---|---|---|
| du | hattest | vorgeworfen |
| er/sie/es | hatte | vorgeworfen |
| wir | hatten | vorgeworfen |
| ihr | hattet | vorgeworfen |
| sie | hatten | vorgeworfen |
PONS OpenDict
¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?
Envíanos una nueva entrada para el PONS OpenDict. La redacción de PONS revisará vuestras sugerencias e incluirá los resultados en el diccionario abierto.