polaco » alemán

Traducciones de „‑dzić“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

Mostrar un resumen de todos los resultados

rodzic: sustantivo
budzić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
bździć: verbo intransitivo
cedzić: verbo transitivo
godzić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo III. verbo
judzić: verbo transitivo
kadzić: verbo intransitivo
łudzić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
pędzić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
radzić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo reflexivo
rodzić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
sadzić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo reflexivo
sądzić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo
wadzić: verbo intransitivo
wędzić: I. verbo transitivo II. verbo reflexivo
wodzić: verbo transitivo
nudzić: I. verbo transitivo II. verbo intransitivo III. verbo reflexivo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: rodzic , nudzić , wodzić , wędzić , wadzić , sądzić , sadzić , rodzić , radzić , pędzić , łudzić , kadzić , judzić , godzić , cedzić , bździć y/e budzić

rodzic <gen. ‑a, pl. ‑e> [rodʑits] SUST. m coloq. (jedno z rodziców)

rodzic

Elternteil m

mieć zgodę rodziców na ślub

die Zustimmung [o. das Einverständnis] der Eltern für die Heirat haben

I . budzić <‑dzi; imperf. budź> [budʑitɕ] V. trans.

1. budzić < form. perf. z‑> <[lub o‑]> (przerywać sen):

budzić

[auf]wecken

2. budzić < form. perf. o‑> (wzbudzać):

budzić

erwecken

budzić

erregen

budzić [w kimś] litość/niechęć

[bei jdm] Mitleid/Abneigung erwecken

budzić kontrowersje

Kontroversen erregen

budzić strach/wątpliwości

Furcht/Zweifel erwecken

budzić w kimś zazdrość

jdn neidisch werden lassen

budzić w kimś zazdrość

bei jdm Neid erregen

II . budzić <‑dzi; imperf. budź form. perf. o‑> [budʑitɕ] V. v. refl.

1. budzić (przerywać sen):

budzić

aufwachen

budzić

erwachen

przyroda budzi się do życia

die Natur f erwacht zum Leben

2. budzić (powstawać):

budzić

erwachen

budzić

sich acus. regen elev.

budzi się nadzieja/pragnienie

eine Hoffnung f /ein Wunsch m regt sich elev.

bździć <‑dzi; imperf. ‑ij> [bʑdʑitɕ] V. intr. coloq. (puszczać gazy)

bździć

pup[s]en coloq.

bździć

furzen vulg.

cedzić <‑dzi; imperf. cedź> [tsedʑitɕ] V. trans.

I . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. trans.

1. godzić (doprowadzać do zgody):

godzić

aussöhnen

godzić

versöhnen

2. godzić (łączyć):

godzić coś z czymś

etw mit etw in Einklang bringen

3. godzić solo imperf. (mierzyć):

godzić w kogoś

auf jdn zielen

godzić kogoś czymś

jdn mit etw treffen

(naruszać) godzić w czyjeś prawa/interesy fig.

es auf jds Rechte/Geschäfte abgesehen haben

II . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. v. refl.

1. godzić (jednać się):

godzić

sich acus. aussöhnen [o. versöhnen]

2. godzić (biernie poddawać się):

godzić się z czymś

sich acus. mit etw abfinden [o. in etw fügen]

(wyrażać zgodę) godzić się na coś

etw dat. zustimmen

(wyrażać zgodę) godzić się na coś

mit etw einverstanden sein

III . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. impers.

nie godzi się [tak postępować]

es gehört sich nicht [so vorzugehen]

judzić <judzi; imperf. judź> [judʑitɕ] V. trans. (podburzać)

judzić

[auf]hetzen

judzić

aufwiegeln

judzić córkę przeciw matce

die Tochter gegen die Mutter aufhetzen

kadzić <‑dzi; imperf. kadź> [kadʑitɕ] V. intr.

1. kadzić (palić kadzidło):

kadzić

Weihrauch abbrennen

2. kadzić fig. coloq. (schlebiać):

kadzić komuś

jdm Weihrauch streuen elev.

kadzić komuś

jdn beweihräuchern pey. coloq.

I . łudzić <‑dzi; imperf. łudź form. perf. z‑> [wudʑitɕ] V. trans.

łudzić elev.:

łudzić

trügen

łudzić kogoś czymś

jdm etw vortäuschen

locuciones, giros idiomáticos:

łudzące podobieństwo

täuschende Ähnlichkeit f

II . łudzić <‑dzi; imperf. łudź> [wudʑitɕ] V. v. refl.

łudzić

sich acus. täuschen

łudzić się czymś

sich dat. etw vormachen

nie łudź się!

mach dir nichts vor!

I . pędzić <‑dzi> [peɲdʑitɕ] V. trans.

1. pędzić (poganiać):

pędzić bydło, więźniów

[hin]treiben

pędzić życie [lub żywot] elev.

leben

on pędzi hulaszczy tryb życia elev.

er hat einen liederlichen Lebensstil

2. pędzić (nakłaniać):

pędzić kogoś do nauki

jdn zum Lernen antreiben

3. pędzić (wytwarzać):

pędzić alkohol

brennen

4. pędzić (nawozić):

pędzić rośliny

treiben

II . pędzić <‑dzi form. perf. po‑> [peɲdʑitɕ] V. intr.

pędzić (bardzo szybko posuwać się naprzód) (człowiek, lampart, struś)

rennen

pędzić (pociąg, samochód)

rasen

pędzić (pociąg, samochód)

sausen

pędzić co sił

mit aller Kraft rennen

locuciones, giros idiomáticos:

pędzić na łeb na szyję [lub na złamanie karku] coloq.

rasen [o. rennen] wie verrückt coloq.

pędzić z wywieszonym językiem coloq.

sich acus. [trotz Erschöpfung] sehr beeilen

pędzić do kogoś jak w dym coloq.

direkt zu jdm rennen

I . radzić <‑dzi; imperf. radź form. perf. po‑> [radʑitɕ] V. trans.

radzić

[an]raten

radzić

einen Rat geben

radzić komuś coś

jdm [an]raten, etw zu tun

radzę ci milczeć

ich rate dir zu schweigen

nie radzę ci wyjeżdżać

ich würde dir vom Verreisen abraten

II . radzić <‑dzi; imperf. radź> [radʑitɕ] V. intr.

1. radzić (obradować):

radzić nad czymś

etw beraten

2. radzić < form. perf. po‑> przest (szukać sposobu):

radzić sobie z czymś

mit etw zurechtkommen [o. fertig werden]

III . radzić <‑dzi; imperf. radź form. perf. po‑> [radʑitɕ] V. v. refl.

radzić się kogoś

sich dat. bei jdm Rat holen

radzić się kogoś

sich acus. von jdm beraten lassen

I . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. trans.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]>:

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

gebären

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

zur Welt bringen

2. rodzić < form. perf. z‑> fig. (dawać początek):

rodzić tęsknotę, ból

hervorrufen

rodzić tęsknotę, ból

erzeugen

3. rodzić < form. perf. u‑>:

rodzić (wydawać plony) (gleba, drzewo)

tragen

II . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. v. refl.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

rodzić

geboren werden

rodzić

zur Welt kommen

ktoś nie rodzi się na kamieniu

solch einen Menschen kannst du lange suchen

bodaj się tacy na kamieniu rodzili elev.

solche Menschen braucht die Welt f

człowiek raz się rodzi i raz umiera provb.

der Mensch m hat nur ein Leben

głupich nie sieją, sami się rodzą provb.

die Dummen mpl sterben nicht aus

3. rodzić < form. perf. z‑> fig.:

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

entstehen

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

wachsen

coś rodzi się w bólach

etw kostet sehr viel Zeit und Mühe

I . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. trans.

1. sadzić < form. perf. po‑> (umieszczać w ziemi):

sadzić nasiona, sadzonki

[an]pflanzen

sadzić idiomami [lub przekleństwami] coloq.

mit Idiomen/Schimpfworten um sich acus. schmeißen coloq.

sadzić błędy

viele [Rechtschreib]fehler machen

sadzić błędy

jds Texte mpl wimmeln von Fehlern

2. sadzić < form. perf. po‑> przest (posadzić):

sadzić

jdn setzen

sadzić

jdm einen Platz anbieten

GASTR. jajko sadzone

Spiegel- [o. Setz] ei nt

posadzić kurę na jajach

eine Henne zum Brüten bringen

II . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. intr. elev. (biec bardzo szybko)

sadzić wielkimi krokami/susami

die Beine in die Hand [o. unter den Arm] nehmen fig. coloq.

III . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. v. refl. pey. coloq.

1. sadzić (wysilać się):

sadzić

sich acus. produzieren coloq.

sadzić się na coś

mit etw angeben

2. sadzić (udawać):

sadzić

sich acus. wichtig tun

sadzić się na biznesmena

sich acus. als Geschäftsmann aufspielen pey. coloq.

sadzić się na bogacza

einen Reichen spielen

I . sądzić <‑dzi; imperf. sądź> [soɲdʑitɕ] V. trans.

1. sądzić DER.:

sądzić kogoś

über jdn Gericht halten

2. sądzić (oceniać):

sądzić kogoś/coś po czymś [lub według czegoś]

jdn/etw nach etw beurteilen

locuciones, giros idiomáticos:

coś jest komuś sądzone

etw ist jdm vorherbestimmt

II . sądzić <‑dzi; imperf. sądź> [soɲdʑitɕ] V. intr. (przypuszczać)

sądzę, że...

ich nehme an [o. glaube] , dass ...

nie sądzę

das glaube ich nicht

wadzić <‑dzi> [vadʑitɕ] V. intr. elev.

1. wadzić (przeszkadzać):

wadzić

stören

wadzić

im Wege stehen

wadzić komuś czymś

jdm mit [o. durch] etw im Wege stehen

wadzić komuś czymś

jdn [mit etw] stören

nie wadzi[łoby] coś zrobić

es würde nicht schaden [o. es wäre nützlich] , etw zu tun

2. wadzić (skłócać):

wadzić

Zwietracht säen

wadzić

aufhetzen

I . wędzić <‑dzi> [veɲdʑitɕ] V. trans.

wędzić ryby, wędliny:

wędzić

räuchern

II . wędzić <‑dzi> [veɲdʑitɕ] V. v. refl. (wędlina)

wędzić

geräuchert werden

wodzić <‑dzi; imperf. wódź> [vodʑitɕ] V. trans. elev.

1. wodzić (prowadzić):

wodzić

[herum]führen

wodzić kogoś na pokuszenie

jdn in Versuchung führen

wodzić kogoś za nos

jdn an der Nase herumführen fig.

2. wodzić (przesuwać):

wodzić palcem po wyrazach

mit dem Finger den Wörtern folgen [o. die Zeilen entlang fahren]

wodzić wzrokiem po czymś

den Blick über etw acus. schweifen lassen

wodzić spojrzeniem [lub wzrokiem] za kimś

jdm mit den Augen folgen

wodzić spojrzeniem [lub wzrokiem] za kimś

jdn mit den Augen verfolgen

I . nudzić <‑dzi> [nudʑitɕ] V. trans.

1. nudzić < form. perf. z‑> <[lub za‑]> (być nudnym):

nudzić

langweilen

nudzić

anöden coloq.

2. nudzić (naprzykrzać się):

nudzić

belästigen

II . nudzić <‑dzi> [nudʑitɕ] V. intr. (kaprysić)

nudzić

nörgeln pey.

nudzić

quengeln coloq.

III . nudzić <‑dzi form. perf. z‑> [nudʑitɕ] V. v. refl.

1. nudzić:

nudzić (odczuwać nudę) (człowiek)

sich acus. langweilen

2. nudzić (przykrzyć się):

coś nudzi się komuś

etw wird jdm langweilig

¿Quieres añadir alguna palabra, frase o traducción?

Proponnos una nueva entrada.

Consultar el diccionario

polaco

Traducciones de „‑dzić“ en el diccionario polaco » alemán

rodzic <gen. ‑a, pl. ‑e> [rodʑits] SUST. m coloq. (jedno z rodziców)

I . budzić <‑dzi; imperf. budź> [budʑitɕ] V. trans.

1. budzić < form. perf. z‑> <[lub o‑]> (przerywać sen):

2. budzić < form. perf. o‑> (wzbudzać):

II . budzić <‑dzi; imperf. budź form. perf. o‑> [budʑitɕ] V. v. refl.

1. budzić (przerywać sen):

2. budzić (powstawać):

bździć <‑dzi; imperf. ‑ij> [bʑdʑitɕ] V. intr. coloq. (puszczać gazy)

cedzić <‑dzi; imperf. cedź> [tsedʑitɕ] V. trans.

1. cedzić (filtrować):

2. cedzić (popijać):

3. cedzić < form. perf. wy‑> (wolno wymawiać):

I . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. trans.

1. godzić (doprowadzać do zgody):

2. godzić (łączyć):

3. godzić solo imperf. (mierzyć):

II . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. v. refl.

1. godzić (jednać się):

2. godzić (biernie poddawać się):

III . godzić <‑dzi; imperf. gódź; form. perf. po‑> [godʑitɕ] V. impers.

judzić <judzi; imperf. judź> [judʑitɕ] V. trans. (podburzać)

kadzić <‑dzi; imperf. kadź> [kadʑitɕ] V. intr.

1. kadzić (palić kadzidło):

2. kadzić fig. coloq. (schlebiać):

I . łudzić <‑dzi; imperf. łudź form. perf. z‑> [wudʑitɕ] V. trans.

łudzić elev.:

locuciones, giros idiomáticos:

II . łudzić <‑dzi; imperf. łudź> [wudʑitɕ] V. v. refl.

I . pędzić <‑dzi> [peɲdʑitɕ] V. trans.

1. pędzić (poganiać):

2. pędzić (nakłaniać):

3. pędzić (wytwarzać):

4. pędzić (nawozić):

II . pędzić <‑dzi form. perf. po‑> [peɲdʑitɕ] V. intr.

locuciones, giros idiomáticos:

I . radzić <‑dzi; imperf. radź form. perf. po‑> [radʑitɕ] V. trans.

II . radzić <‑dzi; imperf. radź> [radʑitɕ] V. intr.

1. radzić (obradować):

2. radzić < form. perf. po‑> przest (szukać sposobu):

III . radzić <‑dzi; imperf. radź form. perf. po‑> [radʑitɕ] V. v. refl.

I . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. trans.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]>:

2. rodzić < form. perf. z‑> fig. (dawać początek):

3. rodzić < form. perf. u‑>:

II . rodzić <‑dzi; imperf. rodź> [rodʑitɕ] V. v. refl.

1. rodzić < form. perf. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

3. rodzić < form. perf. z‑> fig.:

I . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. trans.

1. sadzić < form. perf. po‑> (umieszczać w ziemi):

2. sadzić < form. perf. po‑> przest (posadzić):

II . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. intr. elev. (biec bardzo szybko)

III . sadzić <‑dzi; imperf. sadź> [sadʑitɕ] V. v. refl. pey. coloq.

1. sadzić (wysilać się):

2. sadzić (udawać):

I . sądzić <‑dzi; imperf. sądź> [soɲdʑitɕ] V. trans.

1. sądzić DER.:

2. sądzić (oceniać):

locuciones, giros idiomáticos:

II . sądzić <‑dzi; imperf. sądź> [soɲdʑitɕ] V. intr. (przypuszczać)

wadzić <‑dzi> [vadʑitɕ] V. intr. elev.

1. wadzić (przeszkadzać):

2. wadzić (skłócać):

I . wędzić <‑dzi> [veɲdʑitɕ] V. trans.

wędzić ryby, wędliny:

II . wędzić <‑dzi> [veɲdʑitɕ] V. v. refl. (wędlina)

wodzić <‑dzi; imperf. wódź> [vodʑitɕ] V. trans. elev.

1. wodzić (prowadzić):

2. wodzić (przesuwać):

I . nudzić <‑dzi> [nudʑitɕ] V. trans.

1. nudzić < form. perf. z‑> <[lub za‑]> (być nudnym):

2. nudzić (naprzykrzać się):

II . nudzić <‑dzi> [nudʑitɕ] V. intr. (kaprysić)

III . nudzić <‑dzi form. perf. z‑> [nudʑitɕ] V. v. refl.

1. nudzić:

2. nudzić (przykrzyć się):

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario