Traducciones de „weeën“ en el diccionario neerlandés » alemán

week·end <weekend|s> [wikɛnt] SUST. nt

weekend

Wochenende nt

weekend

Weekend nt

een lang weekend

ein verlängertes Wochenende

ge·ween [ɣəwen] SUST. nt geen pl.

geween

Weinen nt

geween (Bijbel)

Heulen nt

met·een [məten] ADV.

1. meteen (onmiddellijk):

meteen

gleich

meteen

sofort

de regeling gaat meteen in

die Regelung gilt ab sofort

2. meteen (tegelijkertijd):

meteen

zugleich

ik zal dit meteen maar meenemen

am besten nehme ich das gleich mit

ge·meen <gemene, gemener, gemeenst> [ɣəmen] ADJ.

1. gemeen (slecht, vals):

gemeen

gemein

gemeen

niederträchtig

doe niet zo gemeen tegen haar

sei nicht so gemein zu ihr

hij is zo gemeen als de pest

er ist hundsgemein coloq.

een gemene streek/kerel

ein gemeiner Streich/ein gemeiner Kerl

een gemene ziekte

eine tückische Krankheit

2. gemeen (heel erg):

dat doet gemeen pijn

das tut scheußlich weh

3. gemeen (gemeenschappelijk):

gemeen

gemeinschaftlich

gemeen

gemeinsam

de grootste gemene deler wisk.

der größte gemeinsame Teiler

niets met iem gemeen hebben

mit jdm nichts gemein haben

gemene zaak met iem maken

mit jdm gemeinsame Sache machen

4. gemeen (openbaar):

gemeen

allgemein

gemeen

öffentlich

gemene lasten

öffentliche Lasten pl.

5. gemeen (alledaags):

gemeen

gewöhnlich

gemeen

alltäglich

de gemene man

der Durchschnittsbürger

het gemene volk

das einfache [o. gemeine] Volk

6. gemeen (ordinair):

gemeen

gemein

gemeen

ordinär

gemene taal uitslaan

ordinär reden

wee·ïg [wejəx] ADJ.

weeïg

übel

weeïg (walgelijk)

Ekel erregend

weeïg (walgelijk)

widerlich

weeuw SUST. f

weeuw → weduwe

Véase también: weduwe

we·du·we <weduwe|n, weduwe|s> [wedywə] SUST. f

weduwe

Witwe f

groene weduwe

grüne Witwe f

een onbestorven weduwe

eine Strohwitwe

weduwe zijn

verwitwet sein

in·een [ɪnen] ADV.

1. ineen (in elkaar):

ineen

ineinander

2. ineen (dichter naar elkaar toe):

ineen

zusammen

3. ineen (stuk):

ineen

zusammen

steen¹ <stenen> [sten] SUST. m

1. steen (stuk steen in zijn natuurlijke vorm):

steen

Stein m

een steen des aanstoots fig.

ein Stein des Anstoßes

als een steen op de maag liggen

(jdm) schwer im Magen liegen

er is me een steen van het hart gevallen fig.

mir ist ein Stein vom Herzen gefallen

2. steen (als bouwmateriaal):

steen

Stein m

steen

Baustein m

steen

Ziegel m

stenen bakken

Ziegel brennen

geen steen op de ander laten (geheel afbreken)

keinen Stein auf dem andern lassen

geen steen op de ander laten (kritiek)

kein gutes Haar an jdm/etw lassen

de eerste steen leggen ook fig.

den Grundstein legen

marmeren stenen

Marmorfliesen pl.

marmeren stenen (groter)

Marmorplatten pl.

de onderste steen moet boven komen fig.

es muss alles an den Tag gebracht werden

3. steen (edelsteen):

steen

Stein m

steen

Edelstein m

steen

Schmuckstein m

4. steen (niersteen):

steen

Stein m

5. steen DEP.:

steen

Stein m

steen

Spielstein m

6. steen (hagelsteen):

steen

Hagelkorn nt

7. steen (uit steen vervaardigd voorwerp):

steen

Stein m

een steen op een graf

ein Grabstein

8. steen (grote pit van een vrucht):

steen

Stein m

steen

Kern m

op·een [ɔpen] ADV.

1. opeen (op elkaar):

opeen

aufeinander

2. opeen (tegen elkaar):

opeen

aneinander

de bomen staan dicht opeen

die Bäume stehen dicht beieinander

dicht opeen schrijven

in eng gedrängter Schrift schreiben

speen <spenen> [spen] SUST. f

1. speen (dop op een zuigfles):

speen

Sauger m

2. speen (tepel):

speen

Zitze f

na·wee·ën [nawejə(n)] SUST.

naweeën pl. ook fig.:

naweeën

Nachwehen pl.

weef·sel <weefsel|s, weefsel|en> [wefsəl] SUST. nt

weefsel

Gewebe nt

een weefsel van leugen en bedrog fig.

ein Gespinst von Lug und Trug

wee·moed [wemut] SUST. m geen pl.

weemoed

Wehmut f

weer·zin [werzɪn] SUST. m geen pl.

weerzin (tegenzin, afkeer)

Widerwille m

weerzin (tegenzin)

Widerstreben nt

met weerzin eten

widerwillig essen

iets met weerzin doen

etw mit Widerwillen [o. Widerstreben] tun

de weerzin van iem opwekken

jds Widerwillen erregen [o. wecken]