Traducciones de „tytulatura“ en el diccionario polaco » alemán

tytulatura <gen. ‑ry, pl. ‑ry> [tɨtulatura] SUST. f

1. tytulatura escr. (tytuły przysługujące komuś):

tytulatura

Titulatur f

tytulatura

Betitelung f

tytulatura króla

die Betitelung des Königs

2. tytulatura TIPOGR. (dane dotyczące książki):

tytulatura

Titelei f

Ejemplos de uso para tytulatura

tytulatura króla

die Betitelung des Königs

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Dokument zaczynał się od imienia aktualnie rządzącego cesarza, wraz z pełną tytulaturą, rokiem panowania, imieniem ojca i pełnionymi urzędami.

pl.wikipedia.org

To on wprowadzić miał do elamickiej tytulatury królewskiej tytuł „wielkiego regenta” (sukkalmah).

pl.wikipedia.org

W tytulaturze często łączono tytuł kałga z sułtan (syn lub brat chana).

pl.wikipedia.org

Ponadto zmieniono tytulaturę, w miejsce komendantów milicji wprowadzając szefów urzędów (oprócz komisariatów i posterunków), podobnie postąpiono także w stosunku do ich zastępców.

pl.wikipedia.org

Posługiwanie się insygniami i tytulaturą w praktyce było złożone i niejednoznaczne.

pl.wikipedia.org