Traducciones de „löchriges“ en el diccionario polaco » alemán

locativus <gen. ‑vu, pl. ‑vy> [lokativus] SUST. m LING.

locativus

Lokativ m

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Niektóre rzeczowniki (zwłaszcza nazwy miast, ale też rzeczowniki pospolite, jak domus, humus, militia, rus, dies) zachowują archaiczny, siódmy przypadek: miejscownik (locativus).

pl.wikipedia.org

Locativus, określający związek przedmiotu z miejscem, z którego on pochodzi; sufiksy: -(e)ko, -go, -etako.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org