Traducciones de „Sonnenbank“ en el diccionario polaco » alemán

sonant <gen. ‑u, pl. ‑y> [sonant] SUST. m LING.

sonant

Sonant m

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Wyróżniano sonanty tylne (twarde) oznaczane r̥, l̥ (a w cyrylicy: ръ, лъ) oraz sonanty przednie (zmiękczające) oznaczane r̥’, l̥’ (w cyrylicy: рь, ль).

pl.wikipedia.org

Campanae, quae in confinio sonant.

pl.wikipedia.org

Istnieją samogłoskowe sonanty.r i.l, oraz długie.rr.

pl.wikipedia.org

Rozwój sonantów był raczej prosty.

pl.wikipedia.org

Sylaba musi zawierać co najmniej jeden ośrodek (nucleus), którym jest zazwyczaj samogłoska (w niektórych językach może to być też spółgłoska sylabiczna – sonant).

pl.wikipedia.org

W wielu językach tej grupy występują sonanty (spółgłoski tworzące sylabę), liczne są różne konstrukcje imiesłowowe, typowe bywa także używanie czasu teraźniejszego do opisywania przyszłości.

pl.wikipedia.org

W języku prasłowiańskim istniały prawdopodobnie sonanty twarde l, r i miękkie l´, r´.

pl.wikipedia.org

W języku angielskim istnieją sonanty /l/ (jungle /dʒʌŋgl̩/) i n (sudden /sʌdn̩/), a wyjątkowo spotyka się m (rhythm /ɹɪðm̩/).

pl.wikipedia.org

W języku praindoeuropejskim istniały prawdopodobnie sonanty l, r, m, n.

pl.wikipedia.org

Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.

pl.wikipedia.org