Traducciones de „buite“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

bui·ten¹ <buiten|s> [bœytə(n)] SUST. nt

buiten

Landhaus nt

buiten (landgoed)

Landgut nt

buiten (groot landgoed)

Landsitz m

sui·te <suite|s> [switə] SUST. f

1. suite (kamer(s)):

suite

Suite f

suite

Appartement nt

kamers en suite

Zimmer en suite

2. suite muz.:

suite

Suite f

3. suite (gevolg van een vorst):

suite

Gefolge nt

bus·te <buste|s, buste|n> [bystə] SUST. f

1. buste (boezem):

buste

Busen m

buste

Büste f

zij heeft een mooie buste

sie hat eine gut geformte Büste

2. buste (borstbeeld; paspop):

buste

Büste f

een gipsen buste

eine Gipsbüste

buit [bœyt] SUST. m geen pl.

buit

Beute f

buit (goed)

Beutegut nt

buit (geroofd)

Raub m

iets buit maken

etw erbeuten

met de buit gaan strijken

die Beute einstecken [o. einheimsen]

bui·del <buidel|s> [bœydəl] SUST. m

buidel

Beutel m

bui·gen² <boog, h. gebogen> [bœyɣə(n)] V. trans. (doen krommen)

buigen

beugen

buigen

biegen

het hoofd buigen

den Kopf neigen [o. senken]

het hoofd buigen fig.

den Nacken beugen

de knieën buigen

die Knie beugen

zich over het werk buigen fig.

sich in die Arbeit knien

een teen/stok buigen

einen Zeh krümmen/einen Stock biegen

iems wil buigen

jds Willen beugen

bui·zen² <buisde, h. gebuisd> [bœyzə(n)] V. trans. bel. coloq.

buizen (laten zakken)

durchfallen lassen

buizen coloq. (een examen)

durchsausen lassen

buizen (een examen)

durchrasseln lassen coloq.

bui·te·len <buitelde, h./i. gebuiteld> [bœytələ(n)] V. intr.

buitelen

purzeln

buitelen

kullern

buitelen

kegeln

bui·ten·af [bœytənɑf] ADV.

1. buitenaf:

buitenaf (van, aan de buitenzijde)

von außen

buitenaf (van, aan de buitenzijde)

von der Außenseite

buitenaf (oppervlakkig)

oberflächlich

buitenaf (oppervlakkig)

flüchtig

2. buitenaf (afgelegen):

buitenaf

abgelegen

buitenaf

außerhalb

bui·ten·om [bœytə(n)ɔm] ADV.

buitenom

außen herum

bui·ten·st [bœytənst] ADJ.

buitenst (twee)

äußere(r, s)

buitenst (meer dan twee)

äußerste(r, s)

bui·ig <buiige, buiiger, buiigst> [bœyəx] ADJ.

buiig

wechselhaft

buiig

unbeständig

eli·te <elite|s> [elitə] SUST. f

elite

Elite f