Traducciones de „rezygnowanie“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

desygnowanie <gen. ‑ia, sin pl. > [desɨgnovaɲe] SUST. nt

1. desygnowanie escr. POL.:

desygnowanie

Ernennung f

2. desygnowanie:

desygnowanie LING., MAT.

Bezeichnung f

rezygnować <‑nuje; form. perf. z‑> [rezɨgnovatɕ] V. intr.

1. rezygnować (zrzekać się):

rezygnować

verzichten

rezygnować

zurücktreten

rezygnować ze spaceru

auf einen Spaziergang verzichten

on zrezygnował ze stanowiska

er ist von seinem Posten zurücktreten

on zrezygnował ze stanowiska

er hat seinen Posten geräumt

2. rezygnować (dawać za wygraną):

rezygnować

resignieren

rezygnować

aufgeben

ona nigdy nie zrezygnowała z własnych ambicji

sie hat ihre eigenen Ambitionen nie aufgegeben

zrezygnowany [zrezɨgnovanɨ] ADJ.

zrezygnowany mina:

zrezygnowany

resigniert

zrezygnowany

enttäuscht

zrezygnować [zrezɨgnovatɕ]

zrezygnować form. perf. od rezygnować

Véase también: rezygnować

rezygnować <‑nuje; form. perf. z‑> [rezɨgnovatɕ] V. intr.

1. rezygnować (zrzekać się):

rezygnować

verzichten

rezygnować

zurücktreten

rezygnować ze spaceru

auf einen Spaziergang verzichten

on zrezygnował ze stanowiska

er ist von seinem Posten zurücktreten

on zrezygnował ze stanowiska

er hat seinen Posten geräumt

2. rezygnować (dawać za wygraną):

rezygnować

resignieren

rezygnować

aufgeben

ona nigdy nie zrezygnowała z własnych ambicji

sie hat ihre eigenen Ambitionen nie aufgegeben

drenowanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [drenovaɲe] SUST. nt TÉC.

drenowanie

Dränieren nt

rezygnacja <gen. ‑ji, sin pl. > [rezɨgnatsja] SUST. f elev.

1. rezygnacja (ustąpienie):

rezygnacja

Rücktritt m

złożyć rezygnację

den Rücktritt einreichen

złożyć rezygnację

zurücktreten

2. rezygnacja (zaniechanie):

rezygnacja

Verzicht m

rezygnacja

Absehen nt

rezygnacja z podstawowego prawa obywatelskiego DER.

Grundrechtsverzicht m

3. rezygnacja (zniechęcenie, apatia):

rezygnacja

Resignation f

rezygnacja

Entmutigung f

rezydować <‑duje> [rezɨdovatɕ] V. intr. elev.

rezydować

residieren

panowanie <gen. ‑ia, sin pl. > [panovaɲe] SUST. nt elev.

1. panowanie (rządy):

panowanie

Herrschaft f

za czyjegoś panowania

unter jds Regierung [o. Herrschaft]

2. panowanie (kontrola):

panowanie

Beherrschung f

objąć panowanie

die Kontrolle übernehmen

stracić panowanie nad sobą

die Selbstbeherrschung verlieren

planowanie <gen. ‑ia, sin pl. > [planovaɲe] SUST. nt

planowanie czegoś

die Planung f einer Sache gen.

planowanie płynności finansowej

Liquiditätsplanung f

planowanie przestrzenne

Raumplanung f

naturalne planowanie rodziny

natürliche Familienplanung f

olinowanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [olinovaɲe] SUST. nt NÁUT.

olinowanie

Schiffstauwerk nt

opanowanie <gen. ‑ia, sin pl. > [opanovaɲe] SUST. nt

opanowanie

Beherrschung f

dzięki opanowaniu

dank der Beherrschung

stracić opanowanie

die Beherrschung [o. Fassung] verlieren

stracić opanowanie

ausrasten coloq.

poszanowanie <gen. ‑ia, sin pl. > [poʃanovaɲe] SUST. nt elev.

1. poszanowanie (szacunek):

poszanowanie dla kogoś/czegoś

Achtung f [o. Respekt m ] vor jdm/etw

2. poszanowanie (nienaruszanie):

poszanowanie prawa

Beachtung f der Gesetze

obetonowanie <gen. ‑ia, pl. ‑ia> [obetonovaɲe] SUST. m ARQUIT.

obetonowanie

[Aus]betonierung f