Traducciones de „Pluralis“ en el diccionario polaco » alemán

(Ir a alemán » polaco)

pluralista <gen. ‑ty, pl. ‑iści> [pluralista] SUST. m decl. jak f w lp

pluralista FILOS., POL.

Pluralist(in) m (f)

pluralizm <gen. ‑u, sin pl. > [pluralism] SUST. m

1. pluralizm elev. (różnorodność):

pluralizm

Pluralismus m

2. pluralizm POL.:

pluralizm

Pluralismus m

3. pluralizm FILOS.:

pluralizm

Pluralismus m

dualis <gen. ‑u, sin pl. > [dualis] SUST. nt LING.

dualis (liczba podwójna)

Dual m

pluralistyczny [pluralistɨtʃnɨ] ADJ.

1. pluralistyczny elev. (różnorodny):

pluralistyczny

pluralistisch

2. pluralistyczny POL.:

pluralistyczny

pluralistisch

3. pluralistyczny FILOS.:

pluralistyczny

pluralistisch

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Między cechą -b a końcówkami rozpoczynającymi się na spółgłoskę występuje spójka -i (w trzeciej osobie pluralis -u), np. laudabo, laudabis, laudabit, laudabimus, laudabitis, laudabunt.

pl.wikipedia.org

Dativus i ablativus pluralis mają końcówkę -bus (tematy na -a i -o także oboczną końcówkę -is), w tematach spółgłoskowych rozszerzoną o -i-.

pl.wikipedia.org

Istniało 7 przypadków gramatycznych, trzy rodzaje gramatyczne (jak w polskim) oraz trzy liczby – pojedyncza (singularis), mnoga (pluralis) oraz podwójna (dualis, dziś zachowana jedynie w słoweńskim i obu językach łużyckich).

pl.wikipedia.org

Nominativus i vocativus pluralis: neutra wszystkich deklinacji mają końcówkę -a.

pl.wikipedia.org

Należy zwrócić uwagę, że w drugiej osobie singularis spójka -i przechodzi w -e, a w trzeciej osobie pluralis w -u.

pl.wikipedia.org

Słowo pochodzi od łacińskiego słowa omnibus „dla wszystkich”, gdzie -bus jest końcówką dativu pluralis (odpowiednika polskiego celownika).

pl.wikipedia.org

Bywa także odwrotnie (pluralis modestiae), gdy piszący dąży do pomniejszenia znaczenia własnej osoby, własnych zasług w opisywanych wydarzeniach, wyprowadzanych wnioskach itp.

pl.wikipedia.org

Wyraz deus oprócz nieregularnego wołacza l. poj. i dopełniacza l. mn. w mianowniku liczby mnogiej może przyjmować formy dei, dii, di, a w ablativus pluralis formy deis, diis, dis.

pl.wikipedia.org

Wielosylabowe rzeczowniki rodzaju męskiego w genetivus pluralis mają dwa zakończenia: -ārum i -um, np. agricolārum i agricolum; forma ta powstała przez analogię do innych deklinacji.

pl.wikipedia.org

Kodeks stosuje formy gramatyczne właściwe dla greki koine, pomimo iż reprezentuje tekst bizantyjski (ειπαν dla 3 osoby pluralis w aoristus, a nie ειπον).

pl.wikipedia.org