Traducciones de „imiennik“ en el diccionario polaco » alemán

imiennik (-iczka) <gen. ‑a, pl. ‑icy> [imjeɲɲik] SUST. m (f)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) m (f)

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org